L' YSERTTOUT.

Zuiden

geschreven op 16/06/2010

Er moet een misverstand rechtgezet worden: wij wonen niet in het warme zuiden, wij wonen in de richting van dat zuiden, tenminste als ge vanuit België vertrekt. De laatste paar weken is dat nog eens heel duidelijk gemaakt met heel veel regen, ook veel wind en herfsttemperaturen. Effenaf rotweer, zo’n koude nattigheid dat ik het zelfs geen Vlaams Belangers zou toewensen op vakantie. Enfin, toch hun kinderen niet.
t’Is niet omdat ge bijvoorbeeld vanuit Leuven 1000 km rijdt naar het zuiden dat ge daarom aan de Côte d’Azur zit. Wij wonen in het binnenland, onder (of boven) de Pyreneeën en we genieten dus van een landklimaat. Akkoord, gemiddeld is het hier warmer dan in België, maar als ge naar Le Cassan op vakantie komt, en t’is slecht weer, zegt dan niet dat ge niet verwittigd zijt.


De badkamer boven is bijna af, nog een deur, wat plinten en een vloerbekleding in kurk en we zijn rond. Toch wel heel sympathiek dat Frans speciaal afkomt om Geert te helpen met het leggen van die kurktegels. Ik zou zelf met veel plezier helpen, maar ik heb ander “prioritair” werk. Buur Roger zou graag hebben dat ik de houtstapel voor zijn schuur opruim, dus op maat zagen en stapelen en nu het terug schoon weer zou moeten worden zie ik wat buitenwerk wel zitten. Als ik niet met mijn busje moet rijden tenminste. De laatste tijd vragen ze mij wat meer voor het serieuze werk. Niet dat kinderen ophalen minderwaardig is, maar af en toe een dagtocht is plezant. Zoals vorige zondag: eerst wat mensen afzetten in Saint-Christophe-sur-Lot en dan leeg terug naar huis rijden. (zo’n 400 km). Toeristisch door de wijngaarden van Cahors toeren en onderweg de honger stillen in een leuk restaurantje aan de oevers van de Lot, alles op kosten van de firma. Het leven kan schoon zijn.
Waarbij ik moet opmerken dat onze restaurant-ervaring in Requista van enkele weken geleden blijkbaar een uitzonderlijke slechte ervaring was. Voor tien tot veertien euro vindt ge lekkere dagschotels, wijn inbegrepen. Vorige dinsdag had ik eerst wat jeugd afgezet aan een museum in Toulouse, daarna efkes door ‘t stad gewandeld, op zoek naar een bruikbaar restaurant, om tenslotte een brasserie te vinden waar ik voor 12 euro een verzorgde dagschotel gekregen heb: voorgerecht gazpacho, hoofdgerecht steak met pepersaus en als dessert ijs met ingelegde pruimen, karafke wijn inbegrepen. Ik had natuurlijk mee met de jeugd het museum kunnen bezoeken, maar zie je me daar ‘s middags al zitten op een bank? Samen met die kinderen picnicken met een half stokbrood, 15 cm worst en een flesje water? Nee nee, ik ben wijzer geweest, dat museum zal er binnen een paar jaar nog wel zijn, van dat restaurant was ik dat zo zeker niet.