Werkschema.
geschreven op 11/02/2008
Van 19 maart tot 5 april ben ik in Le Cassan, ik ga er de eerste week o.a. verder de kelders uitgraven (hoor ik nog iemand?) en een WC en een douche installeren. Vriend Karel komt in zijn vrije tijd helpen en de tweede week komt Geert met de auto samen met Jan Willem, Vanessa en Mara. Hopelijk regent het niet te veel anders wordt dat een probleem met ons kleine Mara, trouwens, ook als het niet regent is het er nog niet direct “de beter uitgeruste kindercrèche”.Zij gaan logeren bij boer Roger en Lea, daar zijn nog een paar kinderkamers van veel vroeger met een kinderbedje van nog veel vroeger, zou kunnen leuk worden.
Voor mensen die opzien tegen de ongeveer 1000 autokilometers naar Le Cassan: ikzelf ga deze keer met het vliegtuig. Met Ryanair tot Carcassonne (45 euro) en dan de trein van Carcassonne naar Carmaux, via Toulouse (17 euro, voor een zestig plusser!)Van Carmaux tot ter plekke is het nog zo’n 30 km. Daar komt Karel me oppikken, of Roger, of Marleen. Christian wil ook wel, maar die rijdt met de restanten van een stokoude Simca Talbot, nee, liever niet. Ik heb liefst dat Marleen me komt oppikken, het weerzien is altijd heel warm en er wordt wat afgekust! Ook Brussels Airways heeft regelmatig aanbiedingen op Toulouse (49 euro), dan zijt ge nog iets rapper ter plaatse.Bon, nu de hoofdbrok, de twee super-werkweken! We hebben de werkplanning van de eerste week (van 21/7 tot 27/7) tot in detail vastgelegd. Zaten rond de tafel: die van de firma Boomer dat zijn Raf en echtgenote Nele, plus mijn zoon Pieter en vriendin Siegrid, Geert en ikzelf hebben geluisterd en veel bijgeleerd. Ze komen met hun vrachtwagen en al het nodige om de isolatiewerken (dak, muren, vloer) uit te voeren en tegen het einde van die week af te werken. De algemene leiding komt bij Raf, Pieter houdt een oogje in het zeil en ikzelf zal zeggen als het goed is, als ik de kans krijg.
Siegrid komt ook mee maar Nele zal met haar twee klein kindjes thuis blijven, aangezien de kindercrèche niet tot de prioritaire werken behoort. De vrijwilligers van de eerste week zullen dus moeten luisteren naar Raf. Wie moeite heeft met autoriteit en gezag kan alsnog de tweede week komen, dan zal opabus voor een vlot werkritme zorgen. Het dak wordt verder geïsoleerd, idem voor de buitenmuren en ook de vloer boven de stallen en nog van die dingen en de nieuwe vensters, die zouden er ook in moeten. Drie oude eiken balken moeten vervangen worden en er komt een nieuwe vloer in OSB, liefst waterpas. De nodige honderden meter balken en keepers en latten worden bij een houthandel in de buurt aangekocht en op maat gezaagd door buur Roger, die heeft een vooroorlogs reusachtig zaagmasjien. Veel werk, en toch zeggen Pieter en Raf dat ze tegen het einde van die week hun isolatiewerk zullen afronden en de kroon op hun werk zetten: namelijk huisje Yserttout volblazen met de fameuze Isofloc (zie hun web voor details).
En dan mensen, dan gaan we feesten! Zaterdagavond zal er een grote barbecue zijn met een nog groter kampvuur. En rond het kampvuur gezeten zullen we instrumenten bespelen en liederlijk zingen, pardon, liedekens zingen. Persoonlijk laat ik graag een traan langs mijn neus druppen bij het zingen van “ Hoe schooooon op de wéééééreld ...” Ook de Schotse herder Mc’ Charles zal langskomen en zal zijn doedelzak bespelen terwijl vrouwe Marieline de la Garrigue d’Yserttout zachtjes tegen hem aanleunt en liefdevol naar hem opkijkt. Alhoewel, als iemand een doedelzak bespeelt, dan moet die het instrument toch opblazen? De Schotten doen dat met van die driftig pompende elleboogbewegingen, kan vrouwe Marieline de la Teutereteut en nog iets achter dan zachtjes tegen hem aanleunen? Laten we Mc’ Charles iets anders te bespelen geven. Een schalmei bv. of nee, een fluitje. We geven hem een fluitje, van één cent. Toch wel jammer dat Nele er niet bij zal zijn, zij zingt in een echt koor, en dat zou samen met Luk en Veerle, die ook in een koor zingen, zij het minder echt, dat zou met hen samen ontroerend mooi kunnen zijn. “Oh Suzahahanina en de zeven herderkens die hun schaahahaapjes op het droge hebben” zou ik dan aanvragen. Rond middernacht wankelen we, weer mis, wandelen we zo’n 500 meter verder naar de “Table d’orientation du Cheval du Roi”, het hoogste punt in de buurt (623 meter) en steken er een vuurwerk af. Waarna we nog iets drinken en een bisnummer zingen. Vierstemmig heffen we het licht erotisch maar zo wondermooie lied aan: “Zeg kwezelken wilde gij dansen, ik zal u geven mijn fluit”.De zondag is het de “Dag des Heren”, gezamelijk gaan we bekotst en bekaterd via de wandelweg naar het kerkje van Lescure Jaoul, alswaar we de communie, een volle aflaat en het biechtsel ontvangen. Op de terugweg, in staat van genade en verlost van ons angsten en zonden houden we er flink de pas in en hier denk ik aan een stevig marslied:” Auf der Heide blüht ein kleines Blümelein und das heißt, één, twee, drie, vier ... Erika. Eins! Zwei! Drei! (x2) In der Heimat wohnt ein kleines Mägdelein ...” Marieline snort ons voorbij op de weg naast het wandelpad met haar solex richting Yserttout, een mand verse croissants et quelques baguettes op de bagagedrager. We gaan op zondag ook twee keer aperitieven en tussendoor wat rusten.
Ah mensen toch, nog 174 keer slapen!De maandag starten we een nieuwe week die we leuk willen opvullen met resterende werkjes (elektriciteit en sanitair en nog teen en tander), vol te houden tot 2 augustus. Ongetwijfeld zullen er Yserttout-verslaafden zijn die maar niet naar huis willen: die mogen blijven en alsnog een luxe zwembad uitgraven aan de valleikant. Het water van de bron is er al, alleen de put ontbreekt nog, fluitje van een cent.
Ons Geert en ikzelf vertrekken vroeger, al op 14 juli. Dat is op een maandag omdat ik het W.E. ervoor nog moet werken, tenminste als ik de rol, ge weet wel, die van Zaventem goed bekeken heb.We gaan eerst de caravan aan de auto hangen in Le Cassan om dan op dinsdag naar een camping in Visan te rijden (zo’n 350 km). Daar wachten ons een paar leuke vakantiedagen, waarmee ik “echte” vakantie bedoel: Wim, van Geert, gaat er trouwen met Maud, van Parys en dit op zaterdag 19 juli. Aangezien het een uitbundig tuinfeest wordt gaan we een paar dagen vroeger om mee te werken aan de voorbereiding, wijn op flessen trekken en tafels, stoelen en parasols klaarzetten. Ook veel wijn proeven en nog ander noodzakelijk kwaad, iemand moet het doen.
Siegrid kan er alvast wat oefenen: in Le Cassan zal zij namelijk streng toezicht houden op het werkritme en luierikken of profiteurs zo nodig aanporren. Wie denkt ‘s middags al te aperitieven, een siësta te houden, of, God bespare het ons, te spijbelen om in de natuur met zijn tweetjes te gaan wandelen, wel, die zal het aan de lijve ondervinden. Van boer Christian mag ik een staaf lenen met batterijen in en met twee pinnekes erop. 
Dat werkt heel efficiënt om varkens in de stal te krijgen. Zet de voltage op het maximum en je krijgt er zelfs een uit de kloten gewassen, maar opa toch, een uit de kluiten gewassen stier mee op de beestenwagen. Ik heb het uitgetest op vriend Karel, op halve kracht, je moet die foto nog eens goed bekijken, dan weet je het wel.
Ge zult u nu wellicht afvragen waarom al die haast? Waarom die slavendrijverij? Tis simpel, tis omdat we op 1 juli 2009 willen verhuizen naar Le Cassan. Tis daarom.