TOK.
geschreven op 2/12/2018
Geert heeft twee glazen gekocht, speciaal voor in de caravan. Vrij grote glazen, geschikt voor een gin-tonic of een groot glas wijn. Je kunt het niet zien, ze zijn glashelder maar t’is wel plastiek. Dat is niet zo natuurvriendelijk maar de vrij grote inhoud kon me wel bekoren. Bij een apero horen een paar blokjes ijs, tingeling x2. Niet bij een plastiek glas: TOK x2. Dat is jammer, een deel van het aperitief gebeuren is al om zeep. Wij durven al eens met ons glas klinken, elkaar het beste en een goeie gezondheid wensen: TOK, niks geen ting.
Een goeie auto, een goeie caravan en twee elektrische fietsen, onze vakanties kunnen niet meer stuk. De auto laten we op de camping, met onze fiets bezochten we eind december markten en marktjes in de buurt van L’Escartit, aan de Costa Brava. Op en af was dat zo’n 40 tot 60 km fietsen. Geert had een fietskaart, ik mijn TomTom-go zodat we bijna uitsluitend via fietspaden ons doel bereikten. Soms was het een beetje nipt, diepe modder, ook los zand langs de kust en soms keien waar je tussen moest laveren, voor ons nieuwe fietsen best een stevige test. Voor ons ook een test maar dankzij voldoende jus in de benen en vooral elektrische aandrijving was dat vlot te doen. Ik heb een Franse fiets gekocht, Geert een exemplaar uit Wetteren, alle twee ongeveer dezelfde prijs, 1900 euro. Persoonlijk vind ik dat mijn fiets het beste rijdt, toch wat motorvermogen en versnellingen betreft. Of het moet zijn dat mijn 71-jarige fietsconditie beter is? In het totaal hebben we ongeveer 230 km gefietst en mijn fiets is daar precies een beetje niet goed van. Hij rammelt nu langs alle kanten en er zijn stukken afgevallen zoals mijn achterlicht, een spatbord en een stuk van mijn kettingbeschermer. En er zit een vervelende slag in mijn achterwiel, een Franse slag! Geert haar fiets daarentegen: nog als nieuw!
Het heeft niets met het fietsen zelf te maken (eerder met beginnende dementie) maar als je gebruikt maakt van een kettingslot zorg je best dat je de sleuteltjes ook bij hebt, vooral als je die vergetelheid vaststelt nadat je de fietsen middels een paal aan elkaar bevestigd hebt. Geert, ondanks haar basis kennis Spaans, zei dat ik het nu ook mocht oplossen… pff, met de nodige gebarentaal van een ijzerhandel in de buurt een stevige kniptang mogen lenen (ik geef je mijn identiteitskaart en jij leent me die tang) en zaakje opgelost. Ik heb via internet een nieuw degelijk slot besteld met drie sleuteltjes (een Pro-Tect 120cm): een voor Geert, een sleutel ga ik verbergen onder mijn zadel en een ga ik vergeten. Voila!
We reizen graag en in de winter valt in Le Cassan niks te beleven. Op 19 januari dus wederom de caravan aan de auto gehangen met de bedoeling een 6-tal weken naar het zuiden te trekken, zuid-Portugal was ons eindbestemming. 
Zie je mijn fiets staan?
We hebben een plaats op de camping groter dan het gemiddeld Leuvense stadstuintje, voor ons alleen. Dat kost ons 15 euro per dag, elektriciteit inbegrepen. De camping ligt in Fuzeta, Algarve, Portugal, op 100 meter van een kleine vissershaven en is het hele jaar open. Dank zij de Atlantische oceaan nooit te warm, nooit te koud, (vandaag 19°) wel soms veel wind. 
OK, we dromen wat verder en we kopen bv. een grote tweedehands caravan met bijhorende voortent, zo’n 7 meter geval, of 9 meter. Het blijft kamperen aan 15 euro per dag of 350 euro per maand. Het camping sanitair is smetteloos en wil Geert de was doen? Er staat verschillende 6 kg wasmachines en droogkasten ter beschikking à 3 euro per was. Wordt het warmer? Kinderzwembad en het grote mensen zwembad zijn gratis. Heeft Geert geen goesting om te koken dan zijn er in restaurants in de buurt waar voor 7 euro een dagschotel beschikbaar is, drank inbegrepen.
Naast ons staat een Franse caravan en links van ons een Deense kampeerauto, allebei met oudere mensen, minstens gepensioneerd. Tegenover ons een Ierse meneer, moederziel alleen. Let wel, die mensen zijn hier niet op vakantie, die wonen hier, of toch minstens het grootste deel van het jaar is dit hun vaste verblijfplaats!
Ik ken mensen die in Frankrijk, in de Aveyron, een ruïne gekocht hebben en daar na ettelijke maanden in weer en wind en sneeuw, wat zeg ik, na jaren zwoegen zich net niet kapot werkten om er iets comfortabel van te maken. Na 10 jaar willen die mensen hun huis verkopen en terug in België wonen. En laten we er geen doekjes rond winden, tegen het bloeden, de verkoopprijs in de Aveyron is niet direct vergelijkbaar met de aankoopprijs van een stulpje in het Leuvense. Dat de Algarve een beetje ver is voor kinderen, kleinkinderen, familie of vrienden? Tut tut tut, de luchthaven van Faro is niet veraf en er is dagelijks een verbinding met Brussel. Excuses weggeveegd.
Gisteren zijn we iets lekker gaan eten, op de kade naast de vissersboten staan enkele tafeltjes met plastiekstoelen en een grote barbecue, zo’n middendoor gezaagde ijzeren ton met een rooster bovenop. 
Men kiest zijn vis (Geert tonijn, ik een grote tong) en de chef-kok zorgt voor een perfect gekruide en gegrilde vis. Daarbij worden goeie frietjes geserveerd van het restaurant aan de overkant van de straat, een portie sla en een karaf wijn. Zalig! De tong had niet de sublieme smaak van ons noordzee-tongskes, beetje jammer.
Niet dat we ons in de caravan culinair te kort doen. Op de vismarkt in Olhao (8 km fietsen) kopen we een flinke zeebaars en die bereidt Geert, bv. in een zoutkorst of gegrild, vanavond is het paella, misschien gaan we de Ierse eenzame meneer inviteren. 
Perfect kan het natuurlijk nooit zijn, ik dacht mee te gaan vissen op zee, 30 euro per man. Het waait wel te hard zeker, zelfs de vissersboten varen niet uit!
We blijven hier nog 8 dagen, wie weet is de meteo mij gunstig gezind en anders? Fietsen, rond slenteren, scrabbelen (samen), patchen (Geert), lezen, beetje internetten, dagelijks een aperitiefke en lekker eten. Of kort samengevat: genieten!
