TE KOOP.
geschreven op 26/04/2017
Nee, nee en nog eens nee, mijn bijen zijn niet te koop. De auto misschien? Omdat die al aardig wat kilometers heeft en wat sleetplekken vertoont zou dat eventueel kunnen. Voor Geert zou dat kunnen, ikzelf zou de C5 liever tot slunsen rijden, op naar de 300.000 kilometer. Slunsen, voor de niet-West-Vlamingen, dat zijn vodden. Waarbij ik moet denken aan een schoonzus van mij die zelfs met een slunse aan presentabel is. Alhoewel, ik moet oppassen wat ik schrijf want die slunse zal nog een belangrijke rol spelen in mijn postoperatieve periode.
Een broer van mij, Walter, heeft in een zotte bui een sportwagen gekocht. Een Mazda décapotable van 25 jaar oud, altijd perfect onderhouden geweest, een betaalbaar juweeltje. 
Samen zijn we enkele dagen terug met dat juweeltje een toerke gaan doen rond de kerk van Nijlen. Erin kruipen, dat gaat nog wel, ge moet u gewoon laten vallen met uw zitvlak in de richting van de lederen zeteltjes, hoofd intrekken, benen bijtrekken, kwartslag draaien en nog wat onderuitschuiven, of hoe moet ik het uitleggen? Maar dan zit ge wel comfortabel op ongeveer 10 cm van de straatkasseien en-of asfalt en kunt ge genieten van het authentieke onvervalste motorgeronk. Het linnen dak hebben we dichtgelaten: ten eerste is dat veel werk, ten tweede was het niet warm genoeg en ten derde doet de eigenaar dat alleen maar met een blonde schone naast hem, een slunse mag ook. Samen, die broer en ik, zijn we bijna 140 jaar oud, de ene is nog wat sportiever dan de andere, vooral die andere, maar de jaren beginnen door te wegen. Niet simpel, absoluut niet simpel, doe er nog vijf jaar verouderen bij en we zitten nog steeds vastgeklemd in die sportkar. Dat is ook de reden waarom ik altijd het telefoonnummer bij heb van mijn twee brandweerzonen, om mij te bevrijden uit benarde omstandigheden. Jan Willem is in de sporen van zijn broer Pieter getreden, heeft het circusleven vaarwel gezegd en start na de nodige geslaagde selectieproeven op 1 juni bij de brandweer in Brussel. Twee zonen bij de brandweer, alle twee in Brussel! Ik zie of hoor ze al bezig: “nee, ik was eerst bij die brand dus ik mag nu blussen” of ge weet wel, brandweermannen laten zich bij nacht en ontij maar vooral bij alarm van een paal naar beneden glijden, kwestie van rap in de camion en ter plaatse te geraken. Als bv. Pieter vlak achter Jan Willem aan paalglijden doet, dan belandt de ene op de schouders van de andere. Ah lieve mensen, er zijn nog leuke blogartikels in het vooruitzicht.
Bon, terug naar de harde realiteit van kleine, lederen sportwagen-zeteltjes. Walter, met iets of wat meer sportervaring dan opapiculteur zei dat ik me aan de dakrand moest vastpakken en me zo naar boven trekken. Ja zeg salut, dat is een linnen dak van 25 jaar oud, ik moet al sparen voor een nieuwe ski-dakkoffer, ik wou er geen autodak bij krijgen wegens scheuren in de stof en verwrongen sluitmechanisme. Eerst hebben we eens rondgekeken of er geen buren buitenstonden, geen voorbijgangers even hun stap vertraagden en na het slaken een gezamelijk kreet, vergelijkbaar met de HAKA van het Nieuw-Zeelandse rugbyteam zijn we uit de sportkar gerold en op straat beland.
Is die sportwagen nu misschien te koop? Ook niet want dat is een goede belegging, als ge er helemaal niet meer in kunt kruipen dan kan die nog met veel winst verkocht worden.
Wat is er dan wel te koop? Ons huis, L’Yserttout wordt te koop gesteld. Zoek het niet te ver, we willen na 10 jaar gewoon terug naar het Belgenland. Het heeft veel te maken met kinderen, kleinkinderen, familie en vrienden. Tien jaar geleden wilde ik graag naar Frankrijk verhuizen en is Geert mij gevolgd. Nu, tien jaar later zou Geert graag terug in België wonen en dus is het mijn beurt om haar te volgen. Zo simpel kan het leven zijn.
Voor mijn hobby kan het zeker geen kwaad, ik weet al van 5 mensen dat ik er bijenkasten mag plaatsen en waar we samen onze imkerij kunnen uitvoeren. Ik weet ook wel dat ik na een week de prachtige natuur, de blauwe lucht, de rust en de stilte van de Aveyron zal missen. Tja, een mens kan niet alles hebben.
Iedere trouwe bloglezer weet alles over de verbouwingen, de super-isolatie, de luxe keuken, de twee logeerkamers met eigen sanitair, een pizza-oven, twee kiekens, een pétanqueplein, een comfortabele werkplaats ... en vergeet ik nog iets? Wie geïnteresseerd is mag een bod doen, mits het begint met een twee en er enkele nullekes achter staan.
Ik weet ook wel dat het (te) veel schrijfsels zijn op korte tijd maar nu stop ik voor een tijd(-je).
Tot “wederhoren”!