Woonzorgcentrum en bijen.
geschreven op 31/10/2017
Nog altijd geen nieuws van het rusthuis. Ga ik daar nu wel of niet bijen mogen plaatsen? Ze moeten nu ook niet wachten tot ikzelf klant word van het Dijlehof. Trouwens, als er tegen dat ik dementeer geen kasten staan in het Dijlehof dan ga ik bij de concurentie logeren! Eerst plaatst, eerst maalt, voilà!
Om ook de laatste twijfels of bijensteek-angsten weg te werken wil ik de directie van het Dijlehof wijzen op een miskend of niet gekend voordeel van een paar bijenkasten in de tuin of op het dak. Beginnen we eerst met wat inleiding, wat uitleg.
Bijen zijn geen agressieve beestjes tenzij ze lastig gevallen worden of gestoord worden in hun bezigheden. Wat is een belangrijke bezigheid voor een bij? Stuifmeel ophalen en dat mag best wat vooruit gaan want stuifmeel is niet het hele jaar beschikbaar. Een bij vliegt altijd in rechte lijn van haar kast naar de bloem of bloemen, dat is namelijk de kortste weg heen en terug.
Als ik bij mijn ma op bezoek ben kijk ik nogal eens door het raam, naar de prachtige tuin van het Dijlehof in Leuven centrum. Bij mooi weer zie je dan oudjes met hun rollator rondjes draaien, rondom de plataan en dat is heel goed voor hun gezondheid en fysieke paraatheid. Maar zo langzaam dat het gaat, sommige halen nog geen halve kilometer per uur, nochtans, eens de 80 of 90 jaren voorbij moet ge niet te veel treuzelen onderweg, God weet wat er allemaal tijdens dat vertraagd slenteren kan gebeuren! Een attakske, een hersenbloedingske, misschien een val ter aarde gevolgd door ademnood en vroegtijdig overlijden. Alhoewel, vroegtijdig… laten we dat vervangen door onverwacht.
Bon, terzake nu. Stel je in de plaats van een bij die zopas haar voorraad stuifmeel verzameld heeft. Zoals altijd wil ze met die stuifmeelkorrels stante pede naar haar kast terugvliegen. Helaas, dat lukt haar niet want een reusachtig obstakel, vanuit bijenstandpunt bekeken, staat in de weg en verhindert haar terugvlucht. En, nog een helaas, die hindernis blijft erg lang het bijenverkeer hinderen want aan een halve kilometer per uur gaat dat echt niet voorruit! Wat doet ons bieke na, weeral vanuit bijenstandpunt, lang genoeg gewacht te hebben? Efkes een scheervlucht maken, vlak langs dat verkeersobstakel want normaal helpt dat om een mens wat rapper te doen bewegen. Wat een bij natuurlijk niet weet, of nog niet weet wegens recent op het dak van een woonzorgcentrum geplaatst, is dat die oudjes geen tweede of derde versnelling meer hebben want de versnellingsbak heeft zijn beste tijd gehad.
Natuurlijk wordt de bij ongeduldig, hoe zou je zelf zijn, en gaat ten einde raad ten aanval. Een steek geven, een klein steekje, heel simpel maar o zo efficient! Alhoewel, niet zo simpel want wat zich achter de rollator bevindt is zelfs bij zonnig weer warm ingepakt, slechts enkele vierkante centimeter gerimpelde huid zijn beschikbaar voor de bij. Weet dat een verkoudheid loert achter iedere struik of plataan. Met in de toekomst hoogstwaarschijnlijk een rusthuisverblijf in het gastvrije Dijlehof mag ik er niet aan denken: maar stel dat een 92-jarig verkouden oudje niet uit haar hoest geraakt en haar onderste valse tanden belanden in het bord van opabus? Als ex-tandtechicus weet ik dat een bovengebit vaster zit dan een ondergebit, vandaar dat de kans groter is dat een zwabberend stel ondertanden het ruime sop kiezen, enfin, voor mijn soep kiezen.
Sorry, laten we niet afdwalen en ons verder concentreren op de positieve gevolgen van een bijensteek op een hoge, hogere, hoogste leeftijd. Beseft de directie wel hoe kostenbesparend een goed geplaatste steek kan zijn? Van anderhalve kilometer per uur wordt de snelheid opgedreven naar een risicovolle vier tot zelfs vijf km/uur, de banden van de rollator zullen piepen in de bochten, nog nooit meegemaakt in het Dijlehof. En dat is nu juist mijn sterk punt: dankzij die extra beweging, die adembenemende sprintjes hoeft het half uur conditietraining in de daarvoor uitgeruste ruimte niet meer. Meer zelfs, na voldoende bijensteken en bijhorende recordpogingen op de 15 meter snelwandelen mogen zelfs de begeleidende fietsvrijwilligers afgeschaft worden, samen met die vreselijk dure elektrische duofietsen.
Leuven zal een attractie rijker worden: “De Vrolijke Biekes” komen eraan, zijnde fietsers geboren tussen de eerste en de tweede wereldoorlog, met een door het Dijlehof gesponsord koerstruitje en een fietsbroek met dubbel zeemvel wegens last van aambeien. Met of zonder zijwieltjes om het evenwicht te bewaren want halverwege moet de dorst gelest worden, bv. met een dubbele Westmalle in “De Lange Trappen” in Leuven.
Voor die fietsclub “De vrolijke biekes” moet nog een secretaris en een president gekozen worden. Als papiculteur tegen dan ook een bijenkast heeft mag hij president worden, misschien kan ik het secretariaatswerk combineren met het imkeren, we zien nog wel. Alhoewel, bijenkasten, dementie en secretariaatswerk lijkt me geen haalbare combinatie.
Weetje: in de “Jardin du Luxembourg” (zie foto) in het centrum van Parijs, staan er sedert 1856 enkele bijenkasten, naast een wandelpad en een speelterrein voor kinderen. Moesten bijen een slecht karakter hebben dan waren die kasten (13 voor het ogenblik) al lang meegegeven met het groot vuil.
