geschreven op 28/08/2013
Zou het nu echt vergeetachtigheid zijn? Of de jaren van verstand die voorbij zijn (voor zover die er ooit geweest zijn)? Of gewoon een simpel en aanvaardbaar begin van tureluut zijn? Geert is er nogal gerust in, dus we houden het bij een aanvaardbaar verstrooid zijn.
Punt één: caravanpoten
punt twee: gasaansluiting
punt drie: autopanne
punt vier: caravanpanne
punt vijf: vergeten?
Met onze ouwe trouwe caravan achter de auto waren we begin augustus op weg naar België. Afspraak was dat we het op ons gemakske gingen doen en onderweg een paar campings uitproberen. 24 uur na ons vertrek hadden we exact 210 km van de 1000 km afgelegd. Akkoord, mensen op pensioen hebben tijd, maar de bedoeling was dat we vrijdag op het festival in Chassepiere zouden aankomen, voor de tiende verjaardag van “Les p’tits Bras”.
Laten we beginnen bij punt een, de caravanpoten of caravansteunen bij aankomst op een camping uitdraaien. Ge kunt die manueel uitdraaien (erg vermoeiend) of dat doen middels een boormachine en een tussenstuk. Vorige reis was ik mijn boormachine vergeten, deze keer dat tussenstuk. Dom natuurlijkl.
Wacht, effe tussendoor een leuk verhaaltje. Wegens ons twee logeerkamers bezet moest een koppel voor 1 nacht in de caravan logeren, dat was eind juni, denk ik. Als we van reis thuiskomen zien we geen enkele reden om die steunen uit te draaien, we zetten de caravan gewoon in de tuin in afwachting van een volgende reis. Ik ga fictieve namen gebruiken want misschien kan dat echtpaar daar niet zo goed mee lachen. We hadden lekker gegeten, een cognackske achteraf gedronken en iedereen moe maar tevreden naar bed zo rond 23u30. Op dat moment is het in Le Cassan stikdonker. De caravan hebben Dirk en Sophie, gewapend met een zaklamp, wiegewaggel gevonden. Het bed bevindt zich achteraan in de caravan en wanneer Dirk zich moe maar voldaan neervleide in de bedstede naast zijn geliefde Sophie is de caravan achterwaarts naar beneden gekwakt wegens geen uitgedraaide steunen, ai ai. Op zich niet erg, het is efkes verschieten. Dirk, van geen kleintje vervaart en al voor hetere vuren gestaan was snel uit het bed en is in de disselbak vooraan op zoek gegaan naar de krik om die poten uit te draaien. Waarbij, en daar hoeft geen tekening bij, de caravan zich terug in horizontale positie verplaatste (kwak, naar voren). Ik weet niet meer wat Geert die avond gekookt had, maar onze Dirk krijgt tijdens het zoeken in de disselbak (en in de pikkedonker) plots een sterk opkomende buikkramp, zeg maar onmiddellijk diaree-gevoel, en moet dus hoogstdringend het toilet opzoeken. . Waar bevindt zich het caravantoilet? Just, achteraan, naast het echtelijk bed. En wat doet die caravan wanneer Dirk zich met zijn pyamabroek op zijn knieen op het toilet zet?. Ook juist, kwak, weer naar achteren. Ten einde raad, ik durf zeggen in zekere paniek, wegens gezeten op een sterk achterwaarts hellend toilet heeft Dirk zijn Sophie, nog steeds vertoevend in de bestede, toegeroepen:” belt nu subiet met uw GSM naar Willy dat hij zijn rotcaravan komt rechtzetten!”. “Het kan me niks schelen hoe laat het is!”, zei hij ook. Het was, en ik weet het nog precies, 23u55!
Wat punt twee betreft: ook op camping kookt Geert voortreffelijk en daarvoor zijn twee gasflessen en dus ook twee gasaansluitingen nodig. Bon, ik was er een vergeten. Iemand commentaar? Ik moet wel aan heel veel denken voor we vertrekken!!!
Punt drie: autopanne, niet mijn schuld, gewoon op zondag een beetje stilgevallen langs de autostrade ( A75, iets voor Clermont-Ferrand) iets met de turbo, niet erg maar verder rijden kon niet meer. Daar maken Geert en ik ons geen zorgen meer over. Het is niet de eerste keer, we zijn voldoende verzekerd en dus komt een depanneur om de auto met caravan naar een garage te slepen. Super chanche, omdat het zondag is krijgen we een gratis hotelovernachting en een taxi voor de verplaatsing. Dat dorpje was toeristisch best gezellig en we hebben er lekker gegeten. Meer moet dat niet zijn.
Die caravanpanne ligt wat gevoeliger want daarvoor moet ik uit volle borst mea culpa slaan, drie keer. Rond tien uur maandagmorgen mochten we de auto al terug ophalen en mits het betalen van een faktuurke van 53 euro (daar lachen wij mee ..) konden we terug onze reis hervatten. Caravan aangekoppeld, vriendelijk gezwaaid naar de patron-garagist en zijn secretaresse, duim omhoog naar de mecaniekers met dank voor de goeie service en gezwind met onze Citroën 4X4 via de nogal steile helling de poort buitengereden. Het is te zeggen, alleen de auto is die poort, een elektrisch stalen schuifpoort, buitengereden. De caravan zag ik in mijn achteruitkijkspiegel terug richting garage bollen, richting uitstalraam met kweetniethoeveel nieuwe auto’s. Nog voor Geert goed en wel besefte wat er gebeurde was ik al uit de auto gesprongen en na een kort maar hevig sprintje en met dank aan twee mecaniekers ons huis op wielen tot stilstand gekregen. Nu heeft elke caravan die naam waardig wel een automatische noodrem waarvan ik jullie de technische uitleg ga besparen, maar als de remmen versleten zijn remt dat eigenlijk een beetje te weinig af. Als je de caravan niet goed bevestigt op de trekhaak dan kunt ge beter niet vertrekken, zeker niet bergop want dan komt die los en daar lachen wij niet mee. Enfin, Geert en ik zijn nogal geruste zielen, een beetje pech kan ons optimistisch reis-humeur niet kapot krijgen. Vrijdagavond was er een geslaagde generale repetitie van “Les p’tits bras”, zaterdag- en zondagavond hebben we genoten van een zeer geslaagd, super, keineig optreden van Jan Willem en zijn collega’s en daar waren we tenslotte voor naar België gekomen. Als ze nu ook nog iets zouden doen aan de beschamende staat van de meeste Waalse en Vlaamse wegen, dan was alles perfect geweest. Met een caravan achter de auto voel je de putten en bobbels dubbel zo hard.
Punt vijf was ik bijna vergeten: Jan Willem had me gevraagd om het optreden op zondagavond van “Les P’tits Bras” te filmen. Met een camera in de hand en kramp in mijn rechterarm heb ik daar een uur lang door zo’n onnozel schermpje gekeken. Mijn dierbare circuszoon heeft na het optreden geen filmmateriaal teruggevonden. Een uur lang had ik op het verkeerde knopje geduwd.