Over bijen, of wat dacht ge?
geschreven op 25/02/2017
Stel dat de lente meevalt want veel zon en alleen indien nodig een regenbui en stel dat ook de zomer veel zon brengt met niet teveel onnodig nat en ook niet te droog, wel, dan zou de honingoogst van 9 kasten kunnen meevallen. En wat gaan we dan doen met al die kilo’s honing, geslingerd of geperst? Tès te zien oevele zjiem da de bien goan èn vaneigens.
Elke imker in Frankrijk moet (zou moeten) een “Napi” nummer hebben. Ik heb Napi nr. 12-1443 (12 van de Aveyron) en dat wil zeggen dat ik mijn bijen gedeclareerd heb bij het ministerie van landbouw: aantal kasten en waar ze staan. De “déclaration de détention et d’emplacement de ruches” kunt ge invullen via het internet en is van een verbazende eenvoud, toch voor Frankrijk. Maar met zo’n Napi nr. mag je alleen maar honing weggeven aan familie, niet eens aan vrienden, laat staan dat je er geld durft voor vragen! Nu ben ik wel een enthousiaste bijenkweker maar helemaal zot ben ik niet. Iemand die bv. als hobby aan houtbewerking doet en voor een of ander familielid of vriend een meubel maakt doet dat toch ook niet gratis? Dus wat heeft opapiculteur gedaan? Een Siret nummer aangevraagd want met een Siret nummer mag men honing verkopen en zolang je niet meer dan 10 kasten hebt moet men zich fiscaal geen zorgen maken. Met de miserie die we een paar jaar terug gehad hebben om onze caravan in te schrijven in Frankrijk had ik me op het ergste voorbereid (zie eventueel schrijfsels van mei 2014), awel, de Siret aanvraag heeft me slechts een drietal uur computerwerk gekost en is vandaag verstuurd. Hoe deed men dat vroeger zonder internet? Als ik nu ook nog dat fameus nummer krijg, kan 3 à 4 weken duren, dan mag ik een bord plaatsen: honing te koop.
Wie honing wil zal dus best een potje op voorhand reserveren want eind juli passeert voor ons deur “La marche gourmande”, dat zijn ongeveer 1300 wandelaars (artikel van 19/08/2008) en ik zal zorgen dat het bord “miel à vendre” goed leesbaar is! Ik heb tot mijn verwondering gezien dat onder dat oud schrijfsel commentaar staat die daar niks mee te maken heeft en waarvan de auteur mij totaal onbekend is, er staat trouwens ook commentaar bij andere artikels… vraag me niet van waar die commentaar komt, ik weet het niet.
Een van de rederen waarom ik terug blog is dat ik mijn goeie MacBook Air terug heb en die heeft een klassiek klavier wat me veel meer bevalt dan mikken naar lettertjes op een tablet. Maanden geleden heb ik een glas Campari op mijn toetsenbord omgekieperd. De computer had niet direct last van een teveel aan alcohol, het beestje kent zijn meester en is nog paar weken blijven werken om dan plots en ineens de geest te geven. In Albi is er een apple-dealer en die heeft na nazicht van het toestel een prijsofferte doorgemaild: 1587 euro voor werk en onderdelen! En mijn masjien kost nieuw zo’n 1100 euro .... dus terug naar Albi gereden om mijn kleinnood op te halen en ondertussen aan de winkelmeneer gevraagd of hij in acute geldnood zat, (echtscheiding of vrouw pas bevallen bv.) en of de onderdelen op bestelling gemaakt werden? Beetje serieus blijven. Een paar maanden later, het moet ergens in september geweest zijn, waren we in België en heb ik mijn MacBook Air voor herstelling aangeboden in de Applewinkel in Leuven. Een week later kreeg ik de prijsofferte doorgemaild: ongeveer de helft maar toch nog 864 euro. Mailke teruggestuurd dat ze het ding niet moesten herstellen, een opgefriste en perfect bruikbare Apple (refurbished) met garantie vindt ge voor de helft van de prijs! Omdat we ondertussen terug naar Frankrijk waren kon ik pas in december de rotte appel, sorry, de kapotte apple terug ophalen, geen probleem, ze zouden het toestel opzij leggen.
Omdat ik nu eenmaal een optimist ben heb ik na het ophalen (eigenlijk pas in januari) de computer efkes opgeladen en terug opgestart: alles perfect, mooi beeld, geen bestanden kwijt en uiterlijk terug als nieuw. Ik denk, enfin, ik ben er zeker van dat ze de mail waar ik de herstelling weigerde pas gelezen hebben toen het toestel al hersteld was. Dus als ik iedereen een goeie raad mag geven: als uw auto defect is, wacht de nodige tijd met de prijsofferte en weiger dan de herstelling te laten uitvoeren wegens te duur, ge kunt er alleen maar wel bij varen. Ik heb trouwens nog een goeie tip maar ge moogt die niet rondvertellen. In maart vorig jaar een proces gekregen in Leuven wegens te lang in de blauwe zone staan: 27 euro. Ik heb op het betaalformulier 2,7 euro ingevuld, nooit iets meer van gehoord!
Terug naar de bijen;
. Jaarlijks worden in de VS 1.500.000 bijenkasten verplaatst naar de amandelboomgaarden in Californië (270.000 hectaren of 80% van de wereldproduktie) en dat gaat over een afstand van 1000 à 1500 km, vooral vanuit Florida. Dat er veel kasten de tocht niet overleven wordt gecompenseerd doordat de imker ongeveer 180 dollar per geplaatste kast krijgt want geen bijen = geen bestuiving, geen bestuiving = geen amandelen, geen amandelen = geen centen en het gaat om veel, maar dan ook om héél veel dollars per seizoen. Toch redelijk indrukwekkend, typisch Amerikaans zou ik denken: groot, groter, grootst of is het nu Trump, Trumper, Trumpst? Ge zult trouwens zien dat in de volgende editie van de Dikke Vandaele het woord trumpen zal staan. Ik ben de trumpste van de familie zou dan kunnen betekenen dat ik de rijkste van de familie ben, of mijn zoon is de trumpste van de klas zou willen zeggen dat hij de domste van zijn klas is. Persoonlijk zou ik kiezen voor: ik ben van mijn stamcafé trump naar huis gelaveerd. Buurman Christian spreekt niet meer van “se tromper”, wel van “se trumper”.
Om even voor wat bijen contrast te zorgen, een foto uit China: 
. In die streek (het zuid-westen van Sichuan) zitten de grootste perenproducenten van China. Vanaf de jaren 1980 is daar deels door onwetenheid, deels door slechte organisatie enorm gebruik gemaakt van pesticiden. Woordje uitleg: in 1980 is de landbouwgrond door Deng Xiao Ping terug gegeven aan de landbouwers en daar fruitteelt veel meer opbracht dan bv. rijst werd er in die streek massaal overgeschakeld op peren. Wat is er gebeurd? De imkers hebben de streek verlaten wegens te veel sterfgevallen bij de bijen (en ook andere bestuivende insekten) en nu zorgen seizoenwerkers, vooral dames en kinderen, voor het manueel bevruchten van de bloemen middels een stok met een pluimpje op. Mannen doen dat minder omdat die meer wegen en daardoor de takken gemakkelijker kunnen afbreken. De foto dateert van 2014 of 2015.
Een prachtig fotoboek betreffende wereldwijde honingoogst is: “Les routes du miel” van Eric Tourneret, daar vindt ge o.a. die foto’s terug.