geschreven op 29/09/2013
Als ik op restaurant geniet van een goede maaltijd, daar wil ik me daar ten volle op kunnen concentreren en heb ik geen behoefte aan muziek, zo simpel is dat. Dat er eventueel een verloren gelopen pianist in een verre hoek zorgt voor wat achtergrondgetokkel, bon, dat kan, maar bespaar me de gitaristen en in Peru vooral de panfluitisten die zich ongevraagd tussen de tafels komen wurmen.
We hadden het betere, zoniet het beste restaurant uitgekozen, althans volgens “Tripadvisor” en terecht, het was genieten op het topje van ons culinair vermogen.
Op het ogenblik dat Geert en ik op het punt staan een subtiel, zij het in alle stilte, culinair orgasme te beleven is het van dat. Drie panfluitspelers achten dit het geschikte ogenblik om “El condor pasa” te beginnen. Hadden ze iets bemerkt? Een lichte trilling waardoor ze ons tafel uitkozen? Een kleine met een te grote hoed kwam links van Geert staan, een besnorde rechts van mij en de derde ukkepuk tussen ons. “El condor pasa” brachten ze met veel overgave en de nodige dramatiek. Wat mij en Geert betreft kon die condor niet rap genoeg gepasseerd zijn. Indertijd in Leuven stonden ze op iedere straathoek op hun fluiten El Condor te blazen, ge moet ze mij niet meer leren kennen! Omdat we niet genoeg ons enthousiasme lieten blijken kwamen die armoezaaiers nog wat dichter bij ons staan en pasten het volume aan door iets harder te blazen. Het speeksel spatte in het rond, nog net niet in ons bord, nog net niet want in een snelle reactie heb ik ons servetten over ons borden gelegd en hen in het Spaans duidelijk gemaakt dat ik hun muziek imbéciel en ideota vond en gezegd dat ze “más feo que el culo de un mono” waren! Niet dat ik Spaans spreek maar mijn rake opmerking deed hen verhuizen van tafel. Ik kan ze niet meer horen, ik wil ze zelfs niet meer zien. Na 18 dagen rondreizen in dit mooie land komt iedere panfluit me de strot uit. Als ik ze al in de verte zie naderen doe ik mijn oordoppen in. Akkoord, in een land waar die bamboefluiten tot het werelderfgoed behoren is dat niet erg sympathiek of toeristisch verstandig maar ze moeten maar niet zo overdreven en ongevraagd enthousiast doen, vooral niet in de restaurants waar ik mijn voeten onder tafel schuif. El condor pasa .... we hebben in de Colca Canyon genoeg condors zien passeren!