Onderweg.
geschreven op 3/02/2018
We hebben de caravan aan de auto gehangen en zijn de zon gaan opzoeken. Einddoel zou kunnen Faro zijn, of niet ... We doen het rustig aan en blijven hangen waar het goed toeven is. Voorbij is de tijd dat we 500 of 600 km reden op een dag, de leeftijd kan misschien meespelen maar nu vind ik (en ons Geert ook) zo’n 300 km voldoende. Het gaspedaal wordt iets minder stevig ingedrukt en dat scheelt meer dan een drup op het verbruik en ook, we hebben tijd zat, minstens vier weken.
De eerste halte was maar 50 km verder, in Gaillac waar er een Chinees lantaren festival was. Zeker de moeite en indrukwekkend. Zie foto’s van een klein onderdeel, gans het stadspark stond vol met prachtige creaties.
Volgende halte was Andorra, kwestie van goedkoop te tanken, à 0,9 euro de liter, en wat drank op te slaan, beetje gin en campari. Het was er op donderdag 27 januari 18°celcius (!!!), we konden in T-shirt buiten aperitieven. Maar de mens wikt en het weer beschikt, op 28 januari wakker geworden met een pak sneeuw op de caravan, geen paniek maar de reisplannen moesten lichtjes gewijzigd worden. 
Met nog meer sneeuw zaten we vast, zoveel was zeker, dus moesten we een paar honderd kilometer omrijden en via de middellandse zeekust Spanje binnenrijden. Wel redelijk frustrerend als ge dan een paar uur later aan de Spaanse kant van de Pyreneeën een wegwijzer ziet staan: Andorra 25 km.
Allemaal niet erg, ondertussen zitten we ergens tussen Almeria en Malaga, redelijk goeie camping, een plaatsje op 10 meter van de zee, blauwe lucht en zon, hier blijven we vier dagen. Daarna staan Cadiz en Sevilla op het programma om misschien te eindigen in Faro.
Ons caravan-leven is vrij eenvoudig: zelden niksdoen, wel wat lezen, wat internetten, de dagelijkse scrabble (met aperitief), lekker eten,
af en toe een wandeling (redelijk kort want mijn rechterheup durft protesteren) en de markten in de omgeving opzoeken. Geert heeft het iets drukker, ze heeft haar hobby meegenomen en dagelijks wordt een paar uur aan patchwerken gedaan. Stom natuurlijk dat ik mijn hobby niet kan meenemen, een bijenkast in de caravan ziet Geert niet zitten. Nochtans, er zijn hier veel bloeiende bloemen en fruitbomen en wie weet zouden we dan niet thuiskomen met een potje Spaanse honing. Ik vraag me af of dat niet zou kunnen: een heel klein bijenkastje met enkele van mijn trouwste biekes erin? Op verplaatsing het mini-kastje dicht en op de campings geef ik de bijen vrije vlucht. Ik ga daar serieus over nadenken!
Er is wel een serieus minpunt aan de omgeving, tientallen kilometers hebben we gereden tussen de plastiek. 
Overal zie je enorme plastieken serres. Met google maps moet je eens inzoomen op de kuststreek hier! Een beetje zoals in de Franse wijnstreek waar je soms op ieder vrij plaatsje een wijngaard ziet, zo staat hier alles vol met hun plastiekserres. Mottig zicht en vast niet goed voor de natuur. Een pluspunt is, en misschien komt dat wel door die talloze serres, de groenten en het fruit zijn hier spotgoedkoop en heel smaakvol. Wel met te veel pitjes in de mandarijntjes, ik heb er vanmorgen 35 geteld in 1 mandarijn. Zou wel eens de reden kunnen zijn van dat spotgoedkoop.
Nog een negatieve opmerking: de camping valt wel mee maar waarom ze hier een bamboehaag zetten tussen de zee en de staanplaatsen, onbegrijpelijk. Allé, een mens zoekt een camping op aan zee met een plaats vlak aan het water, op nog geen tien meter, en wat ziet ge van het ruime sop? Juist niks, ge hoort de branding want er staat hier een stevige wind maar om de golven te zien moet ge tussen de bamboe doorkijken. Belachelijk! Er is nog een punt van kritiek maar dat ga ik maar voor mij houden, ik begin precies ne ouwe moeilijke zagevent te worden, waarvoor mijn excuses.
Laat ik eindigen met alsnog een positieve noot: er is zon en blauwe lucht en onze auto met 225.000 km doet het nog steeds goed, de caravan ook. 
PS: die laatste kritische noot is de reden waarom de tekst niet op mijn blog geraakt, het internet werkt soms wel, soms niet, en zo kan ik ook de kranten niet lezen en het nieuws volgen. Ah, nu wel, eindelijk.