geschreven op 15/07/2017
Neus (2), oren (2) en mond (1), ook wel de 5 gaten afdeling genoemd. Voor mij mag het ook de vijf sterren afdeling genoemd worden. Ik heb het over de NKO dienst St. Augustinus in Antwerpen: “teamwerk, topkwaliteit en hoffelijkheid” zijn hun streefpunten. In alle bescheidenheid maar met toch wat klantervaring vind ik dat ze daar goed in slagen, in hun streefpunten.
Vergeet efkes dat ge wat pijntjes hebt en geniet mee van mijn verblijf.
Ik had, zoals altijd, een tweepersoonskamer met deze keer mijn bed aan de kant van het raam: panoramisch uitzicht op een heel grote kastanjeboom, nog wat ander groen en een parking. De echt oude man naast mij had vooral uitzicht op de TV met een voorkeur voor “De Kotmadam” en “FC de Kampioenen”. Ik heb niet gesocialised, ik weet niet eens zijn naam of waar hij woont. Voordeel van mijn cochleair implantaat is dat ik selectief doof kan zijn, machientje tijdelijk op standby zetten.
Wat opvalt, toch op de NKO-afdeling, is de spontane vriendelijkheid van het personeel. Eerst dacht ik dat de super service vooral voor mij was, wegens trouwe klant maar nee, ook de echt oude man naast mij mocht genieten van de oprechte aandacht. Geloof me vrij, het was een zeurpiet en mijn bewondering voor het geduld van het verplegend personeel was en is groot!
Als ge iets nodig hebt dan duwt ge op de rode knop en zo snel als mogelijk staat er een verpleegster (verpleger mag ook) naast uw bed. Room service ten top! Of meneer plat water gewenst had? Spuitwater? Misschien wat ijsblokjes (wegens pijnlijke keel en slikmoeiljkheden)? Niet dat ze je direct een aperitief of een dame blanche kunnen aanbieden, laat staan een vuurtje om een sigaret op te steken! Tiens, wat dat laatste betreft moet er me toch iets van het hart. De tweede avond, toen Geert terug naar Leuven was, voelde ik me wat eenzaam, wat depri, dus een glaasje wijn kon troost brengen. Met mijn infuusapparaat als trouwe gezel naar de kliniek winkel getrokken om zo’n mini flesje wijn te kopen. OK, ik weet dat ze aan patiënten geen alcoholische drank mogen verkopen maar wie niet waagt niet wint. Of ik een pakje sigaretten kon kopen en een aansteker? Tuurlijk, en van welk merk? Aha, ik had me voorbereid: dat het toch wel straf is dat ze tabak mogen verkopen, giftig en kankerverwekkend en dat zelfs aan patiënten met keel- en slikproblemen en dat een klein flesje wijn, goed voor de gezondheid, niet mag? En dat het nog straffer was dat ik in de cafetaria ernaast geen sigaretten kon kopen maar wel zoveel glazen wijn kon bestellen als ik wilde? De dame gaf me volledig gelijk maar ik zou dat beter tegen de directie zeggen en of ik een flesje rode of witte wijn wilde? De sigaretten werden teruggegeven en met een mini-flesje bordeaux in mijn rechterzak ben ik naar mijn kamer terug gewandeld. Later op de avond is de verpleegster komen vragen of ik nog iets nodig had en dat ik altijd mocht bellen. We hebben elkaar goede nacht gewenst, het glas wijn en een halve Zolpidem hebben mij de nodige nachtrust bezorgd, ik ben er zeker van dat goed slapen belangrijk is voor het genezingsproces.
Misschien dat ik nu zwaar onder mijn voeten ga krijgen van de artsen in het algemeen en een paar in het bijzonder? Dan ga ik de wijze opmerking van Geert citeren: dat we ouder worden en moeten profiteren van ieder moment in het leven!
Ik heb geen ervaring met andere klinieken, niet veel ervaring met andere afdelingen maar wat de afdeling NKO betreft: een dikke proficiat en dank je wel voor de goede zorgen!