geschreven op 16/10/2013
Voorlaatste dag Peru, morgen 12 uur vliegen tot Madrid, 4 uur wachten in de lichthaven en nog anderhalf uur tot Toulouse waar Karel en Marleen ons opwachten.
Zoveel goesting om nog een paar dagen in Lima te verblijven had ik niet, niet omdat ik zo rap mogelijk naar Le Cassan wilde maar grote steden trekken mij nu eenmaal niet aan. Lima telt een goeie 10.000.000 inwoners, het is dus een heel, heel grote stad. Na het ontbijt zijn we met Soledad de stad ingetrokken en ik moet zeggen, ze kent Lima, ze weet er veel over te vertellen en ik ga mijn vooroordelen over grote steden toch eens moeten herzien. We hebben wandelen gecombineerd met een rit met een collectievo naar het hoogste punt van Lima en dan pas zie je hoe enorm groot die stad is. Om je per auto van de ene kant naar de andere kant te verplaatsen moet je rekenen op drie uur. Doe je dat met de Metropolitano, een bus die over een eigen bedding beschikt dan kunt ge die tijd halveren. Er is een belangrijk verschil met stroken voorbehouden voor bussen in Brussel: hier mogen geen fietsers gebruik maken van die busbanen, alleen het openbaar vervoer en daarmee basta. Er is ook geen gedoe met ticketten en zones en allerlei soorten tarieven, je stapt op, je houdt je kaart voor een elektronisch oog en er gaat 1 sol vanaf ongeacht de afstand en of je al dan niet gepensioneerd bent of oorlogsinvalide of student of weet ik veel, iedereen gelijk. Als ik het goed voorheb zijn een tiental uitverkoren chauffeurs van De Lijn enkele weken terug in Lima geweest, hopelijk hebben ze goed opgelet want Leuvense toestanden waar de bussen soms een komplete stad blokkeren heb ik hier niet meegemaakt. Pas op, ik heb het enkel over de officiële stadsbussen, niet over de talloze collectivo’s en privé bussen.