Les P’tits Bras.
geschreven op 8/06/2014
Bordeaux, 8 juni 2014.
Het is 32 graden Celcius, ze spelen om 14 uur en in de volle zon. Het leven van een circusartist kan hard zijn. En als je dan vraagt “waarom doe je het?” Voor het applaus tiens, voor het applaus. Gelukkig was er applaus, was er een talrijk opgekomen publiek met enthousiaste reacties. Daarbij moet je weten dat het die 8ste juni 2014 slechts hun derde optreden was met het nieuwe programma “De geur van zaagsel”, dat geeft zenuwen en zorgt voor extra veel zweet.
Als een altijd aandachtig toeschouwer is er iets dat ik niet begrijp: de lieftallige Birta maakt een foutje aan de trapeze, oeps, bijna naar beneden gedonderd, en dan moet ze herbeginnen, 32° Celcius en in de volle zon, geen medelijden! Zie ik daar ook mijn zoon op 8 meter hoogte zwaar klungelen aan zijn koord en helemaal de mist in gaan met zijn “draai-nummer"…. denk je dat die moest herbeginnen? Denk je dat dezelfde strenge circus-regels ook voor hem gelden? Bart, dat is de artistennaam van die zoon van mij, had zo maar eventjes de verkeerde voet in de lus gestrikt. Maanden hebben ze daarvoor geoefend, alle energie in gestoken en laps, reeds op de derde vertoning: het verkeerde voetje. Ware het nu nog een gratis festival, akkoord, maar er moest entrée betaald worden, dan mag je je toch verwachten aan een geslaagde opvoering? Met het goede rechtervoetje? 
Trouwens, wat dat festival betreft, voor “Echappée belles” in Saint Medard en Jalles, dicht bij Bordeaux, niks dan lof! Een mooie locatie, een grasveld en veel bomen met schaduw, een bijna perfecte organisatie, echt lekker eten en vooral de 22 groepen die optraden waren bijna allemaal van hoog niveau. Alhoewel, Jan Willem, Sophie, Raf, Ellie en Birta, dat zijn die van “Les P’tits Bras” (LPB voor de intimi) hadden minder geluk. In plaats van op een grasveld en in de schaduw van de bomen te vertoeven moesten ze spelen op een parkeerterrein, weliswaar een goed onderhouden parkeerterrein waar op het asfalt geen sprietje gras viel te bespeuren. Tja, dat komt ervan, hangen ze de dikke nek uit met een structuur van 8 meter hoog en zijn dan ontgoocheld dat ze niet onder de schaduw van de bomen kunnen spelen. Gloeiend heet was het om 14 uur op die asfalt!
Er moet me nog iets van het hart. In het programmaboekje lees je dat de compagnie “Les P’tits Bras” gestart is met hun nieuw programma: “De geur van zaagsel”. Iemand daar op het festival zaagsel gezien? Misschien iemand zaagsel geroken? Daar sta je dan als fiere vader op de eerste rij … asfalt heb ik geroken en ook veel zweet. Daar gaan ze toch iets moeten aan doen, ge kunt de mensen veel wijsmaken maar er moet toch een begin van waarheid in steken. Tenslotte moogt ge niet vergeten dat men voor het spektakel betaald heeft, ik denk 15 euro voor het ganse WE. Bon, dat is niet duur maar een beetje zaagsel zou toch moeten kunnen? Allée, zo’n zak zaagsel kost hooguit 5 euro. Of dat ze anders hun titel aanpassen, voor mijn part “sojarabiel”, daar moet geen zaagsel bij en een aandachtig lezer heeft ongetwijfeld daarin de voornamen van de artiesten herkend? Ze doen maar, tenslotte was het pas hun derde optreden en is ondergetekende zeer LPB-minded en dus vergevingsgezind.
In het reeds vermeld programmaboekje hebben ze het ook over een intrige die in het verhaal steekt. Ten eerste heb ik van een verhaal weinig gemerkt en ten tweede was ik vooral geïntrigeerd door de voor mij tot nu toe onbekende eigenschappen van mijn zoon. Heeft hij plots van die maniertjes die je vooral terugvindt in de betere homo-bars. Zeer intrigerend, niet dat ik iets tegen die mensen heb maar om dat te moeten vaststellen tussen een talrijk opgekomen publiek … een iets subtieler aankondiging van zijn geaardheid was me dankbaarder geweest. Nu weet ik ook wel dat circusartisten een apart volkje zijn en ben ikzelf ruimdenkend en zeer breed van opvattingen maar toch, het was voor mij een zeer leerrijke voorstelling en ik ga niet nalaten om verdere voorstellingen met extra aandacht te volgen.
Ok, alle gekheid op een stokje of in dit geval aan een trapeze: ze zijn goed bezig, er is nog wat werk aan de winkel, er moet een verhaallijn in komen en die titel moet meer waarheidsgetrouw zijn maar als ervaringsdeskundige weet ik dat dit in orde komt. Er steekt nu nog wat improvisatie in de voorstelling, af en toe nog iets uitproberen, zien of voelen hoe het publiek reageert, maar tenslotte, waarom doen ze het, waarom werken ze in het overvloedige zweet des aanschijns? Voor het applaus, beste mensen, voor het applaus van een dankbaar en gelukkig publiek. En dat hebben ze bereikt! Goed bezig zijn ze.