L' YSERTTOUT.

Alles over de restauratiewerken aan ons boerderijtje "l' YSERTTOUT" gelegen in Le Cassan, 12440 Lescure Jaoul (Aveyron), en af en toe een cursiefje.

La Paz 2.

geschreven op 5/10/2013

Na een paar uur door prachtig berglandschap gereden te hebben diende La Paz zich aan. De geasfalteerde weg verandert in een eindeloze reeks putten en ook de rijstijl van de chauffeur verandert. Het is een kluwen van toerismebussen, lijnbussen, collectivo’s, taxi’s en in mindere mate personenwagens waar iedereen zich ongegeneerd probeert door en tussen te wringen. Alle bussen verzamelen aan een terminal en vandaar gaat het recht naar beneden naar het centrum. Recht naar beneden is overdreven maar tussen het hoogste punt en het laagste punt van La Paz is er een hoogteverschil van 800 meter. Ons hotel (la Republica) is een oud koloniaal gebouw met 3 patio’s en een tuin, gelegen in het centrum en voldoende geïsoleerd van het straatlawaai. Het geheel kon een likje verf gebruiken en het kleine restaurant was niet veel soeps maar voor mensen die niet al te veeleisend zijn was het er goed vertoeven. Omdat Geert er veel over gelezen had zijn we de volgende morgen met een collectivo naar die opgravingen geweest. Ge kunt ook een toerismebus nemen maar dat is ten eerste veel duurder en ten tweede moest ge verplicht blijven dineren en daar hadden we geen goesting voor. We startten onze rondgang met het museumbezoek. Achter glas lag dat vol met aardewerk, potten, karaffen, veel scherven en ook al eens een oor waarvan ze niet wisten bij welke pot het behoorde. Ik hoop dat 600 jaar geleden de oorspronkelijke bewoners met veel smaak uit die potten en kruiken gegeten en gedronken hebben maar ik kan niet zeggen dat ik daar sprakeloos en met open mond op sta te kijken. Er lagen ook scherpe stenen bij, die hadden gediend om hun vlees te snijden. Al eens geprobeerd met een ronde kei uw vlees te snijden? Ik wil niet als een cultuurbarbaar overkomen maar musea en grote steden zijn niet echt mijn ding.
Omdat in Bolivie alles 1/3 tot 1/4 goedkoper is zijn we in de late namiddag de verplichte cadeautjes gaan kopen. Langs tientallen, wat zeg ik, honderden kraampjes en mini-winkels geslenterd om voor iedereen iets te vinden. In La Paz loopt een straat ofwel steil naar beneden ofwel steil naar boven en daar ons reserve aan zuurstof wegens de grote hoogte nog niet op peil is was dat heel vermoeiend. Goed, ook daar zijn we van af en nu kan ik een paar bladzijden omslaan, terug naar Copacabana.
Toch nog even het etentje voor Geert haar verjaardag vermelden. Het was lekker maar we hebben er geen kippenvel moment beleefd. Van een van de beste restaurants van La Paz (La Comedie, uitgebaat door een fransman) hadden we meer verwacht. Vooral het dessert viel tegen: Geert heeft in Albi al betere café-gourmand gekregen en Marleen van Le Ran maakt veel betere Colonel !! De prijs daarentegen viel naar Franse normen best mee: 40 euro voor ons twee.