L' YSERTTOUT.

Goed nieuws en ander nieuws.

geschreven op 31/05/2018

Weer een leuke dag toegevoegd aan mijn bestaan!
Vanmorgen (ondertussen al een paar weken geleden) ruim op tijd van bij Anne-Leen naar het station gewandeld en nog moe maar tevreden me in een eerste klas wagon geïnstalleerd, die paar extra comfort-euros mochten er nog bij, 14 euro i.p.v. 6,6 senioren-euros.
Zoveel treincomfort niet gewend ben ik in slaap gevallen en juist op tijd wakker geworden (een klein wonder?) in Brussel-Zuid. Half wakker om duidelijk te zijn. Als laatste afstapper valies uit bagagerek gesnokt en juist voor de roltrap beseft dat ik mijn “sjacoche” vergeten was. Middels een kort maar adembenemend sprintje terug de vorige trein opgespongen en tot mijn grote opluchting de kaartjesknipper gevonden met mijn sjacoche (portefeuille, gsm, geld, ...).
Op hetzelfde moment gingen de deuren dicht en zette de trein zich in beweging. Of de knipper voor mij uitzonderlijk een noodstop wou maken en de deur efkes openen? Niet dus, de trein was vertrokken naar de stelplaats, of werkplaats. Pas toen viel het me op dat er geen passagiers meer op zaten. In de stelplaats was geen treinverbinding en moest ik te voet 20 min. verder wandelen naar een station. Enfin, met de vriendelijke raad en hulp van de NMBS-man (zwaar beroep) ben ik nog net op tijd in de luchthaven van Charleroi geraakt, er kon zelfs nog een gloeiend heet koffietje met een croissant als laattijdig ontbijt bij, en tong verbrand.
In Toulouse (Blagnac Airport) na een abnormaal lange paspoortcontrole, 30 min. aanschuiven, en er vertrekt net voor mijn neus de tram richting station, kan gebeuren, dus was de veel duurdere (privé) shuttle een mogelijkheid. Terwijl ik aan de automaat mijn ticket koop zie ik ook die bus vertrekken ... 25 min. wachten op de volgende.
Om af te ronden, in het station, gare Matabiau, ging het precies niet zo vlot, er moest 2 uur gewacht worden op de trein naar Gaillac, waar Geert al een uur op mij aan het wachten was.  Geert is een vermoeide opabus in Toulouse komen oppikken!
We hebben thuis lekker geaperitieft, gin-tonic en de scampis met een licht pikante sausje waren top.

We gaan een beetje imkeren.
Een perfect raam, achter de verzegelde cellen zitten allemaal baby-bijtjes te wachten om het daglicht te zien, dank zij een super koningin, ze legt minstens 1500 eitjes per dag.
Hetzelfde nu, maar een raam uit zo’n Kenyaanse kast. Imker is content.
Een verstandige zwerm gaat zich vestigen aan bv. een boomtak en is gemakkelijk te recupereren, efkes aan de tak schudden en de tros bijen vallen mooi in een doos of eender welke opvangbak. Waarom de zwerm op de foto verzamelde aan de zijmuur van mijn werkkot, geen idee, was iets moeilijker te vangen maar toch gelukt, ze zijn uiteindelijk braafjes de bijenkast ingetrokken, de koningin achterna.
Dankzij het recupereren van nog enkele zwermen is mijn bijenbestand uitgebreid tot 18 kasten en dat zonder één bijensteek.
Van een kast heb ik 16 kg honing geoogst, en vraag me weer niet waarom van een klassieke kast (Lukas) het hoogsel vol honing zit en bij de andere kasten nog niks, ik weet het niet, ik moet nog veel leren Soit, de ramen zijn geslingerd, de honing in potjes gedaan en daarna de afwas gedaan, veel werk, zie imkerwasdraad: Alles hangt voor de bijenkasten omdat de bijen tot het laatste drupje honing oplekken, wat veel werk bespaart.

Ik kon best nog een kast bijgebruiken en met mijn ervaring als imker-houtbewerker is dat snel gebeurd, want rap begonnen is half gewonnen. Weet je, als je met een zaagmachine bezig zijt moet ge dat met de nodige concentratie doen en niet rap rap nog een laatste plankje op maat zagen. En verder geen commentaar, een foto moet volstaan. Of toch: zaagmachine is te koop. .