Le rucher du Cassan.
geschreven op 26/11/2015
Ik had al een tijdje goesting om een paar bijenkasten in de tuin te zetten maar het bleef bij goesting hebben en uitstellen. Nochtans denk ik van mezelf dat ik niet tot de uitstellers behoor, zeker niet als ik goesting heb. Enfin, buurman Roger gaf in maart van dit jaar de doorslag, hij vroeg me of ik voor hem geen paar bijenkasten wilde maken. Hij wilde, op de vooravond van zijn pensioen, de “apiculture” (= imkerij) die hij jaren geleden gestopt had, terug opnemen. Tegen zijn huis had zich, in een holle boomstam, een zwerm bijen geïnstalleerd en die biekes deden hem ook goesting krijgen. En aangezien de honing kruipt waar de bijen niet gaan kunnen vroeg hij mij om in mijn eindeloze vrije tijd een paar bijenkasten te maken. Hij zou het hout leveren: degelijke kastanjeplanken van 27 mm dik die hij al jaren droog liggen had. Een bijna vermolmde kast van toen hij nog bijen had diende als voorbeeld. Goed zo, Le Cassan zou een bijenparadijs worden.
Bijen doen hun werk in een straal van zo’n drie km rond de kast, de bijenstand zou ideaal gelegen zijn want in onze omgeving zijn vooral kastanjebomen, notenbomen, redelijk wat wilde bloemen en veel gewassen waarvan ik de naam nog moet leren maar waar de bijen wreed content mee zijn. Geeft niet, Roger kent alle bloemen, planten en bomen en is een wijs man. Ge kunt stellen dat de nodige ingrediënten aanwezig zijn om zo ergens rond april te starten met “Le Rucher du Cassan”. Roger is ook een rustige man met veel geduld en een liefhebber en kenner van de natuur, Opabus daarentegen is eerder ongeduldig, het mag best wat vooruitgaan en van de natuur moet ik nog veel leren.
Een aandachtig lezer zal zien dat er op de laatste foto verschillende kasten staan en hij heeft gelijk. Er staan vier ruches (Dadant-kasten) vier ruchettes (kleine kasten), telkens twee voor Roger en twee voor mij en ook een oude kast. Met die oude kast gaan we niks aanvangen, die staat er bij als versiering. Die kleine kasten zullen dienen om zwermen op te vangen en voorlopig in onder te brengen. Belangrijk voor de kenners is het feit dat we gaan werken met “Dadant"-kasten, het is een veel gebruikte kast, zeker in Frankrijk, en het is belangrijk om met één soort standaard kast te werken, kwestie van het uitwisselbaar van ramen tussen de kasten mogelijk te maken. Daarom dat we die oude kast, met dat puntdak erop, niet gebruiken wegens andere afmetingen.
Roger was voorlopig content met zijn bijenkolonie in zijn boomstam en hoopte daar in de nabije toekomst een zwerm van te recupereren, ikzelf heb me begin mei twee kolonies aangeschaft bij een imker in de buurt van Rodez. Naar een winkel stappen en daar aan de toog twee keer 6500 bijen kopen is niet doenbaar. Tegen dat ge uw bijen geteld hebt en met de winkelbazin gediscuteerd over het ontbreken van 12 bijen zijn de rest van de klanten verdwenen en als welopgevoede Belg in de Aveyron willen we dat niet.
Een woensdagavond zijn we naar Rodez gereden met twee lege kasten waarin de verkoper de koopwaar geplaatst heeft. Dat zijn dus de ramen en de bijen van zijn kast, m.a.w. een verhuis van de inboedel. De bijen hebben ter plaatse een dag de tijd gekregen om te wennen aan hun nieuw verblijf en de volgende avond, donderdagavond zijn we erom gereden. Als ge huiswaarts rijdt met twee bijenkasten in de koffer van de auto, in ons geval een C5 break, doe dat dan heel rustig. Enkele bijen hadden toch nog een gaatje gevonden om te kijken waar we naar toe reden en om zodoende ook verslag te kunnen uitbrengen aan hun collega’s in de kast. Heel frustrerend is dat, bijen die rondvliegen in de auto en op de voorruit rondlopen! Natuurlijk zou je alle ramen kunnen openzetten maar dan zouden ongetwijfeld bijen verdwijnen in de natuur en tenslotte had ik voor die beestjes betaald: 100 euro per kast! Verspilling is aan mij niet besteed, denk ik. Waarmee ook bewezen is dat zolang ge rustig blijft en die beestjes niet enerveert je niet moet vrezen voor een bijensteek. Bovenop je remmen gaan staan doe je beter niet en een bocht nemen met piepende banden is op dat moment ook geen aanrader.
Roger had een prima plaats om de kasten te plaatsen: tegen een muur, achter zijn schuur, uit de wind en aan het begin van de vallei. Niet direct vlot te bereiken, ofwel via de ladder ofwel langs de weg die de koeien tweemaal daags namen. Niet erg want we zouden de bijen zo weinig mogelijk storen en de natuur zijn gang laten gaan. ..althans, dat was Roger zijn voornemen of zijn theorie, geërfd van zijn grootvader. Ik had ondertussen al wat in boeken gelezen en heel wat opgezocht op internet en joetjoepfilmpjes bekeken ... blijkbaar was er de laatste tientallen jaren heel wat veranderd in de bijenteelt en is een visuele controle af en toe noodzakelijk.
De start was goed: Roger kon een zwerm recupereren van zijn boomstronkbijen en mijn twee aangeschafte kasten deden het goed. Alleen de bereikbaarheid van onze “rucher” was voor mij een probleem: ik hou niet van ladders wegens hoogtevrees en af en toe door de koeienvlaaien naar beneden glijden is niet bevorderlijk voor de imkerij. De helling van het terrein was nogal fel, ik schat zo’n 30%, en om eerlijk te zijn: omhoogsprinten tussen de koeienstront omdat er een paar bijen mij hardnekkig achtervolgden deed bij mij de honingemmer overlopen. Wijs besluit van opabus: ik zou een deel van mijn werkplaats opofferen en inrichten als bijenstand of bijenhal, een beetje zoals mijn vader zaliger gedachtenis er ook een had achter in zijn tuin.
Die fotos zijn vandaag genomen en de kasten zijn ondertussen wat geïsoleerd voor de komende winter maar daarover later meer. Bewonder ondertussen ook de originele manier om de kaders of ramen op te hangen! 
Al bij al, zo’n bijenkot is heel comfortabel om alles netjes bij te houden en de bijen (steekvrij) te observeren. Wat ik ondertussen wel geleerd heb: altijd de bijenroker bij de hand hebben en je beschermende kledij aantrekken. Het geeft mij zo’n 10 tot 15 bijensteken gekost om daarvan overtuigd te geraken maar ondertussen heb ik ook geleerd dat bijensteken niet zo erg zijn, althans voor mij niet, voor Geert daarentegen ....