Op heterdaad betrapt!
geschreven op 6/01/2018
Voilà, daar gaat ons laatste kieken. Voor wie dacht dat alleen vossen de kiekens op hun menu hebben… een hond van een paar honderd meter verder, en nee, het is geen hond van Roger of Christian, vindt een kiekske ook niet te versmaden. Met de foto heb ik de eigenaar van de hond een bezoekje gebracht, duidelijker bewijs van de kiekenmoordenaar kunt ge niet hebben, we zullen nieuwe kippen krijgen, vier stuks, des bonnes pondeuses!
De Wever en Weyts beweren dat de meeste Vlamingen achter Francken staan. Laat ik heel duidelijk zijn, ik behoor NIET tot “de meeste” Vlamingen, van mijn lange leven niet! Volgens L. Tobback “geniet” Francken te veel van zijn werk. En om nog efkes de burgemeester van Leuven te citeren:” De doden zelf komen niet getuigen, en de Sudanezen zullen ons het adres niet geven waar ze hun gevangenen laten verdwijnen”, en verder geen commentaar, opabus sluit dit blogonderwerp af want “als de boog gespannen staat schiet men de verkeerde pijlen af”.
😤.
Zoals ge ziet, het gaat prima in Le Cassan. Geert patcht, ik imker. Rond halfeen komen we samen voor een glaasje bij de scrabbel, met daarna soms een fris slaatje, soms een duo van beleg. In de namiddag hetzelfde scenario, althans voor opabus. Geert laat me dikwijls in de steek voor haar wekelijkse wandelclub, patchclub of cartonageclub en kookclub. Niet erg, mijn hobbyleven gaat gewoon verder. In mijn werkplaats hang ik mijn oorapparaat aan het eerste het beste stuk metaal want omdat ik bij zaag-, boor-, schuur- en slijpwerk gehoorbeschermers verkies is dat niet combineerbaar met mijn Cochlear masjien. Van dat op de eerste de beste plaats ben ik teruggekomen. Teveel van mijn tijd heb ik al verloren met zoeken naar dat toestel zodat het nu een vaste plaats heeft. Het hangt bij niet gebruik via de ingebouwde magneet aan het rechterspatbord van mijn traktor. 
Dus als iemand in de toekomst een antieke traktor ziet voorbij poffen met een oorapparaat aan het spatbord ...
Met wat puzzelwerk heb ik vorige week 4 horizontale bijenkasten op de remorque gekregen. Die staan nu in België, de bijen komen erin in de lente. Pieter en zijn buur hebben elk een kast gekocht en bij Ilse, van de De Koningsbemde staan er ook twee horizontale kasten.
Ik had er vroeger moeten aan beginnen, aan het imkeren, minstens zo’n jaar of vijf terug. Daarom is de bijenhobby nu topprioriteit, ik heb geen tijd meer te verliezen, er komen bij opabus teveel kwaaltjes en pijntjes naar boven die de imkerij min of meer belemmeren. Ik zoek al rapper een stoel op voor de kleine werkjes (ramen klaarmaken bv., eigenlijk zijn het toplatten) en bijenkasten versleuren vergt te veel van mijn resterende krachten. Mijn heup en knie (rechts) durven wel eens protesteren. Akkoord, ik heb mijn traktor om die kasten te verplaatsen maar dan moet ik die wel eerst in de laadbak krijgen, die kasten, voor alle duidelijkheid. De moderne bijenkasten, nou ja, modern, ze zijn ondertussen toch al een goeie 150 jaar op de markt, zijn gemaakt om het de imker gemakkelijk te maken. De horizontale kasten zijn gemaakt om het de bijen gemakkelijk te maken.
Om af te ronden, een uitreksel uit een bijenboek van 1945, “Handboek van den Imker”:
