L' YSERTTOUT.

Het leven zoals het is …

geschreven op 2/02/2009

Of: “een dag uit het leven van een Lijnbuschauffeur”.
Mijn werk begon dinsdag 10 februari om 13u44 en dienst 30 eindigt om 22u18. Zeventien busritjes tussen Roodebeek en Zaventem Luchthaven (Brussels Airport) op een gewone weekdag. Ik heb bij: twee bananen, één sinaasappel, één appel, een halve liter spuitwater en een pak fruitbiscuits, allemaal gekocht in de Aldi. En ook nog veel goede wil om de resterende 139 dagen van mijn Lijncarrière vol te maken, vol te houden.
Ik moest eerst even bij Peter passeren, ge weet wel, de man die op de Staca voedselbonnen verdeelt en nog ander nuttig werk doet: ze waren op zoek naar een chauffeur, een veertig plusser met zwart haar en iemand die op zijn bus naar zijn radio luisterde met een veel te hoog volume. Terwijl we helemaal niet naar de radio mogen luisteren van De Lijn. En of ik dat soms was?
Een 40-plusser? Ik weet dat ik er nog vrij jong uitzie maar ik mag wel gerekend worden bij de 60-plussers. Zwart haar? Voor alle zekerheid ben ik nog eens in de spiegel gaan kijken: er zitten al wat grijze haren tussen waardoor ook die informatie niet klopt. En een radio die te hard staat? Ik heb niet eens een radio bij! Wegens het gerammel van de meeste bussen valt er niet van muziek te genieten en dus vind ik radio’s overtollige bagage.
En Peter, enfin, ik denk ons bazin, had nog een probleempje: maandag, de vorige dag dus, had ik 27 minuten langer gereden dan voorzien was op het werkschema. De tachograaf, de schijf waar alles van rijtijden en stoptijden en snelheden en zo op terug te vinden is, vertoonde een verdacht patroon en of die 27 minuten extra wel correct waren? Wat is er verdacht om tijdens het spitsuur 27 minuten aan te schuiven tussen Zaventem centrum en de lichten in Nossegem, om eens de lichten voorbij aan normale snelheid tot aan de Staca te rijden? Dat lijkt mij zo normaal dat ik niet begrijp wie zich daar in godsnaam mee bezig houdt en ondertussen zijn tijd verspilt om zoiets te kontroleren? Getuigt vanwege de directie van veel vertrouwen in hun werknemers! Akkoord, 27 minuten overuren moeten betalen, dat is voor een firma een pijnlijke aderlating, vooral in tijden van crisis. Tiens, waarom moet ik nu plots denken aan de talloze bussen die leeg rondrijden, vooral in en rond de luchthaven?
Het stopte niet, voor de bewuste dienst had men mij geprogrammeerd op een bus van het type 405. Dat zijn ouwe knarren die trouw hun kilometers afmalen, maar die niet wat ik zou durven noemen de meest comfortabele chauffeurszetel hebben. Voor een 60-plusser (zelfs met het uitzicht van een 40-plusser) is dat een vrij pijnlijke bedoening voor de rug, tenslotte duurt zo’n dienst bijna negen uur, en op een Lijnbus dient die tachograafschijf niet om rusttijden te kontroleren. Dat gebeurt alleen maar in toerismebussen en vrachtwagens. Lijnbuschauffeurs mogen probleemloos negen uur aan een stuk doorrijden, who cares? Dus dacht ik dat het geen onterechte vraag was om een Citaro-bus te krijgen (eisen?), wegens meer zitcomfort en zetels met bv. een regelbare lendensteun. Laten we stellen dat een discussie met lichte stemverheffing nodig was om meneer Marcel, de chef de garage, te overtuigen van het nut van een betere bus.
Mooi, ik kon met enkele minuten vertraging vertrekken met bus 09, een Citaro, klaar om de volgende negen uur oogkontakt te maken met opstappers en uit te kijken naar verdekt opgestelde kontroleurs.
En of ze present waren, de mannen met de extra strepen . Om 21u46, mijn laatste rit naar Zaventem luchthaven (Brussels Airport), er stapt nog een man op in Zaventem die tot aan de luchthaven meewil, vier haltes verder. Prijs van het ticket: 1,60 euro. Had die brave man alleen maar 2 briefjes van 20 euro bij en of ik die wou wisselen. Die wilde ik niet wisselen want ik zat al krap in kleingeld en dus zei ik, de gekende klantvriendelijkheid van De Lijn indachtig, dat meneer mocht gaan zitten en een volgende keer maar twee keer moest betalen. Na dat geval van agressie een paar weken terug heb ik trouwens geen zin meer om over dergelijke futiliteiten moeilijk te doen. Eén halte verder: prijs! Twee kontroleurs! En of ik niet wist dat ik in zo’n geval een formulier moest invullen: “reiziger zonder gepast geld”. In drievoud en met noteren van het nummer van meneer zijn identiteitskaart, adres, geboorteplaats en geboortedatum, datum en juiste uur van het delict, welke lijn, welke halte, busnummer, waar meneer opgestapt is en waar meneer zal afstappen. In te vullen in drukletters en in de vakjes schrijven a.u.b. (Zou ik geen briefje sturen naar Saskia Schatteman, de manager van het jaar die erin geslaagd is om tickettenverkoop op de bussen af te schaffen ... met als bijlage een formulier:"Reiziger zonder geld / - zonder gepast geld”?) Bijna vergeten, ook het juiste bedrag dat zou moeten betaald geweest zijn ware het niet dat de reiziger geen gepast geld bij heeft moet genoteerd worden, in de juiste vakjes en tot op twee cijfers na de komma. En het identificatie-nummer van de chauffeur in kwestie (3296359). C’est tout.
Ik heb nog van mijn lange leven niet zo’n formulier ingevuld, ik heb niet eens zo’n formulieren bij.
Achteraf dacht ik: stom kieken, want ik wist dat er nog kontroleurs op pad waren in de omgeving van de luchthaven. Collega’s geven dat dikwijls door via de Staca-radio: “Pas op, er staan er met strepen op halte x, of halte y”. Dus de kans op kontrole was vrij groot. Zou daar in tijden van crisis ook niet kunnen op bespaard worden? Tenslotte kontroleren die mannen op dergelijk late uren overwegend lege bussen, op jacht naar ...???
Morgen nog 138 dagen en daarna kan me het allemaal gestolen worden. Salut en de kost.