L' YSERTTOUT.

Het blijft afzien.

geschreven op 3/01/2011

Vanmorgen was het weer van dat: de linkersok niet aan mijn voet krijgen. Ik kan er juist niet aan, het is een kwestie van een paar pijnlijke centimeters. Ondertussen zijn we twee uur verder, is die knie iets soepelder geworden en is het me wel gelukt. Ik heb nu wijselijk besloten die sok aan te houden totdat Geert thuiskomt, waarom nog verder afzien als binnen 12 dagen mijn geliefde thuiskomt? Wat me een beetje verontrust zijn de eventuele gevolgen want stel dat ze me alsnog naar de kliniek sturen? Zo binnen enkele dagen? En een lieftallige Française moet me van die sok ontdoen? Lieftallige Françaises zijn altijd heel verzorgd: een scheutje “idole d’Armani” links, een kwakske “Contradition van Kalvin Klein” rechts en vlak onder hun neus mijn stinksok! Maar mag men mensen in nood weigeren? Neen dat mag niet want de wet van Hippocrates zegt dat zieke mensen door doktoren en dus ook door lieftallige Francaises met geneeskundige diploma"s ten alle tijde uit hun lijden verlost moeten worden! Ik heb oerechanche dat het veranderen van onderbroek me nog lukt, zelfs met enkele centimeters meer reserve! Ik neem die onderbroek bij de rekker tussen duim en wijsvinger en laat die juist boven de grond bengelen. Terwijl ik dan de nodige steun zoek tegen de badkamermuur slaag ik er vrij probleemloos in om mijn linkervoet op het juiste moment in de juiste opening te krijgen en de rest volgt dan vanzelf, tot nu toe ...Maar wat als het nog het verergert? Wat als na twee uur het me ook aan een paar centimeter zou ontbreken? Zou mijn geliefde dan alsnog even lief zijn als ze thuiskomt, op 16 januari? En de eed van Hyppocrates, geldt die echt onder alle omstandigheden? Mogen knappe Françaises in uitzonderlijke omstandigheden zieke mensen in het algemeen en opabus in het bijzonder weigeren? Omdat de combinatie van linkersok en onderbroek de parfum van Armani, Kalvin Klein en Lancome zou overtreffen? Dat zou toch overmacht zijn? Van mijnentwege?
De reacties van medeleven stromen binnen. Niet dat ze allemaal even geslaagd of troostend zijn, maar de mensen doen hun best. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Zoals Ireen, die me een zoentje op mijn knie wil komen geven! Ze wil 1000 km overbruggen om de 63-jarige opabus een zoentje op zijn knie te geven! Ik zou dat niet doen Ireen, gedenkt die sokken en ...
Of Karel L uit B. die me wil troosten met zijn persoonlijk lijdensverhaal. Is dat pas een kiek: gaat lange en veelvuldige wandelingen maken met slecht schoeisel en is dan verwonderd dat door het struikelen over een onnozel steentje zijn voet op drie plaatsen gebroken is. Ik heb juist niks veel gewandeld, ik geef de voorkeur aan gemotoriseerde verplaatsingen en toch heeft het noodlot toegeslagen.  Straf dat er mensen zijn die denken dat het helpt om mij te troosten met verhalen over hun eigen miserie. Mensenlief, die interesseren me nu niet.  Frans zegt dat er een dubbele wodka bij hen thuis klaarstaat om mijn pijn te verlichten! Bedankt zunne, ik ga een beetje naar Winksele komen zeker, ik kan niet stappen man! Dat hij zijn wodka aan Karel L. uit B. geeft, alhoewel, is dat geen geheelonthouder? Wat doet die dan tegen de pijn? 
En Jef en Lieve vinden het jammer dat de arme kindertjes uit de streek nu naar school gebracht worden door een minder bekwaam chauffeur. Wilt ge op jullie woorden letten? Het zijn geen arme kindertjes, het zijn kinderen uit welvarende landbouwersgezinnen, tenminste als ik hun mastodonten van tractoren bekijk. En mijn collega’s zijn geen onbekwame chauffeurs. Het is niet omdat ik de perfecte chauffeur ben dat zij slecht rijden!
Enfin, ik ga ze niet allemaal vermelden, de meeste zijn vrij klassiek. Dat ik maar gauw beter mag worden (wat anders?), ze wensen me het beste (al ooit iemand het slechtste gewenst?), dat ik me taai moet houden (ja? en waarom?), dat twee weken zo voorbij vliegen (ik heb nergens vermeld dat dit twee weken zal duren, lees mijn blog tegoei!). Enzovoort enzoverder ....
Ondertussen is er weer een eenzame nacht voorbij en om nog meer wensgeschrijf te voorkomen: ik voel me al heel veel beter, bijna pijnloos.  Dokter Klein van Lunac heeft de juiste diagnose gesteld (een bursite) en de goeie pillen voorgeschreven en ik mag geen dagen lang meer op mijn knieën parket leggen en ik mag ook een week niet met een bus rijden. Van een auto heeft hij niet gesproken, dus morgen leen ik de Peugeot van Roger en ga ik me een beetje “regaleren” en ongedekte cheques uitschrijven in de Brico-Depot. Goeie dokter Klein!