Haro
geschreven op 29/09/2017
Haro
Ah, wat was het leven vroeger toch simpel! Een beetje kritisch bloggen over De Lijn, al of niet terecht, en toch geen negatieve commentaar, zelfs niet van de directie. Wat me enigszins verwonderde want ik weet uit goeie bron, uit heel goeie bron, dat ook de directie mijn schrijfsels volgde. En nu? Een simpel artikel over T. Francken en de vluchtelingen en je krijgt de volle laag. Akkoord, het zijn moeilijke tijden en vanop een luxe camping in Spanje ga ik die problemen ook niet oplossen, trouwens, daar hebben zich toch bekwame politiekers voor kandidaat gesteld, om die problemen op te lossen? Succes mannen! Er staat vandaag een artikel in De Standaard: “Francken, dossiers Soedanezen getoetst aan artikel 3 mensenrechtenverdrag”. Je moet de bijhorende foto van Theo eens te goei bekijken, precies of er komt een Soedanees zijn kantoor binnen!
Via een tussenstop in Salamanca zijn we in Haro beland, we gaan hier vier dagen verblijven en onder andere wat aan wijncultuur doen, tenslotte zijn we in de rioja streek en na de nodige cultuurmomenten, monumenten, in Madrid en Salamanca is wat extra wijnkennis opdoen ook interessant.
We zitten op een vrij grote camping met opvallend veel Engelsen, geen idee hoe dat komt. Weinig Nederlanders, ook geen idee hoe dat komt, verder nogal wat Duitsers, Zwitsers, een paar Franse toeristen en een enkele Belg. En ook een Zweeds koppel, met een super kampeerauto en achteraan een aanhangwagen met daarop een kleine auto, twee fietsen en een Vespa. Met die mini-auto ben ik akkoord, ze geraken met hun mastodont geen enkel dorp binnen. Twee fietsen, ook goed, wat sporten na lange ritten kan geen kwaad. Maar ook nog een vespa? Misschien eens mee gaan socialaisen, vragen waarom ze ook die Vespa meesleuren?
Sedert ze mijn schrijfsels in een boekvorm gegoten hebben ben ik wat onzeker geworden. Ofwel moeten mijn blogartikelen boeiend genoeg blijven ofwel kan ik er beter mee ophouden. Aangezien ik over dat boek toch wat mijn bedenkingen heb is ermee ophouden misschien wel de beste keuze. Bon, ik ga dit artikel afwerken terwijl ik er nog goesting in heb en daarna zien we wel.
Laten we het hebben over de koetjes en de kalfjes, de bijtjes en de bloemetjes. En ook af en toe nog wat bedenkingen, persoonlijke meningen over nationale en internationale problemen. Tenslotte is het niet omdat ik wegens hoorproblemen geen nieuws meer volg op radio of tv dat ik niet op de hoogte ben van de wereld rondom mij. Bij het ontbijt ’s morgens wordt het nieuws gelezen op de laptop, vroeger was dat de krant maar een Franse krant leest wat trager en een Vlaamse krant naar Le Cassan laten opsturen is te duur. Eerst de hoofdartikelen overlopen en daarna, bij een tweede boterham een paar onderwerpen selecteren. Daarvoor is internet toch wel fantastisch, je kunt verder zoeken, dieper graven, geen enkel feit wordt nog verborgen of gecensureerd, enfin, nog niet. Stel dat ik in Turkije hetzelfde schreef over Erdogan als hier over Francken, oeps, dan zat ik nu in een Turkse gevangenis en daar is niks geen internet!
Tijdens ons reis in Spanje hebben we al redelijk wat kilometers afgestapt waardoor mijn cultuurkennis wat gestegen is en ook mijn spierpijntjes. Ibuprofen is overal te krijgen zonder doktersvoorschrift en hier in Spanje à 2€06 voor een doosje met dertig pillen, wel van 400 mg. Dus waarom mijn wandelkilometers beperken? Te voet zijn we al naar twee bodegas geweest waarvan een met een redelijk uitgebreide proeverij. En vanavond opnieuw te voet, deze keer naar het dorp, ik ga Geert trakteren in het betere restaurant, voor haar bijna 65-jaren.
Er doemt wel een groot probleem op, mijn slaappillen en peppillen zijn bijna op en die krijg je alleen maar op voorschrift en mijn huisdokter woont op exact 1322 km van Haro. Om te vermijden dat ik slaapdronken en depressief de rest van ons reis afwerk is een lokale Spaanse dokter misschien een tijdelijke oplossing? Met wat gebarentaal moet dat lukken, tonen waar de problemen zijn en er flink wat grimassen bij trekken (ik kan niet slapen en het leven is heel droevig).
Stuifmeelkorrels, rechtsreeks van de bijen, dat is de oplossing, toevallig gevonden na wat argeloos over de imkerij te internetten. Onder andere goed voor problemen in je hoofd en bij het plassen, de rest interesseert mij niet. Ik heb een halve kilo gekocht om te starten en stuifmeel is best betaalbaar in Spanje. Iedere morgen twee koffielepels heb ik gelezen. Misschien wordt dan de prostaatoperatie in november overbodig en kan ik weer verder dan mijn schoenen plassen en weer … en weer wat? Ben ik wel vergeten zeker, ik ga overschakelen naar drie koffielepels, minstens.