L' YSERTTOUT.

Gyproc

geschreven op 21/02/2010

Ons Geert is vandaag mee gaan wandelen met een twintigtal dorpelingen. Ze doen een verkennende wandeling voor de toekomstige “Marche Gourmande”. Tis frisjes, maar zonnig, de wandelaars hebben geluk en dat gun ik hen van harte want stelt dat het regende, of sneeuwde zoals gisteren en dan 12 kilometer moeten stappen ... mij niet gezien. Vanmiddag ga ik die moedige mensen vervoegen, afspraak in restaurant le Barry in Vabre-Tizac.  Misschien doe ik eind juli mee aan de Marche Gourmande, als het niet te warm is en ik voldoende heb kunnen trainen. Tenzij ze mij terug vragen voor de parking, een niet onbelangrijke taak met heel wat verantwoordelijkheid!

Geert denkt dat ik nu bezig ben met het plamuren van de gyproc! Maar schatteke toch, tis zondagvoormiddag en dan mag er niet gegyproct worden, paus Benedictus wil de goeie oude kerkelijke waarden terug invoeren en daar hoort ook de zondagsrust bij. Wie ben ik om de paus tegen te spreken? Moogt ge trouwens op zondag aperitieven en schransen, bijvoorbeeld in restaurant Le Barry? Ik denk het wel, zeker als ge per auto tot daar gaat. Tenslotte bespaart dat vele kilometers wandelen en volgens mij is dat wandelen inspannend genoeg om als werken te kunnen doorgaan. Den Benedict is een man naar mijn hart. Als Hij nu ook nog toegeeft dat vorige eeuw in Ierland sommige priesters en nonnen en aanverwanten zwaar buiten de schreef gingen met hun misbruik van o.a. weeskinderen, wel, dan zijn we op goeie weg. Volhouden Benedictus en doe de groeten aan de Léonard!

Ondertussen hebben we hier in Le Cassan niet stilgezeten. Bijvoorbeeld planken gezaagd met Roger en zijn broer en dat met een houthandelaar die bomen ter plekke komt verzagen. Leuk werk en ne keer iets anders. En ook, hoe raadt ge het, verder gewerkt aan de inrichting van l’Yserttout. Het gaat vooruit, getuige daarvan een paar foto’s. Het was trouwens goed werken met Anne-Leen en Alexander. Die waren hier een drietal dagen op gyproc-stage. Veel vorderingen gemaakt, ‘t ging vooruit. Maar begint niet te scrabbelen met Alexander want dat gaat dan echt niet vooruit. Over ieder onnozel letterke zit die na te denken alsof zijn leven ervan afhangt, alsof we voor vele euro’s spelen.
Als ze de maandag naar huis reden, moe maar gelukkig en een beetje doe-het-zelf ervaring rijker hebben ze ook de lege bakken bier meegenomen. Zo hoort dat, nu nog iemand vinden die volle bakken terug naar Le Cassan brengt ... Luc en Ann, die komen toch binnenkort naar Le Cassan?
Zo, tijd om te gaan aperitieven en de wandelaars te vervoegen. Wedden dat ze weer tientallen everzwijnen, konijnen, fazanten, patrijzen, hazen, uilen, herten, valken, reebokken, vissen en ook koeien zullen gezien hebben? Ware het niet dat de koeien ‘s winters op stal staan.