Fini les vacances.
geschreven op 5/07/2015
Laatste kampeerplaats in de schaduw van 4 meter hoge bamboeplanten. Overmorgen nog een duwke van 250 km en we zijn terug thuis en we kunnen beginnen plannen maken voor een volgende vakantie. Tenslotte bestaat een jaar uit 365 dagen, we zijn nu 38 dagen onderweg geweest, dat is maar een goeie 10% van onze bruikbare vakantietijd en dus hebben we nog veel te plannen, of noem het fantaseren en dromen. Er is trouwens goed nieuws: de wijngaarden van de Champagnestreek en ook enkele van de wijngaarden in Bourgogne zijn zopas erkend als werelderfgoed. Moeten we als werelderfgoedfans zeker bezoeken!!
Camping “le Fief” in Anduze krijgt redelijk goeie punten, er is bv. een zwembad voor volwassenen en een even groot zwembad voor de jeugd en dat is prima: geen blèrende peuters die van hun mama het water in moeten en geen krijsende tieners die doen alsof ze niet willen dat hun lief hen in het water gooit. Nee, wij genieten van de rust in het zwembad gereserveerd voor de “grote mensen”. Als ik moe gezwommen ben dan hang ik met mijn ellebogen aan de rand van het zwembad , de benen lichtjes voorwaarts peddelend op zoek naar het perfecte evenwicht, achteloos rondkijkend naar de volwassenen die met ons de waterkoelte opzoeken. En dat valt tegen, dat achteloos rondkijken, niks geen “café au lait” kleurtjes met een licht gewelfd buikje, ook niks geen onschuldig oogkontakt met mama’s die mijn dochter zouden kunnen zijn. Ik schat de gemiddelde leeftijd in ons zwembad iets ouder dan 65 jaar en dat geeft veel overtollige lichaamsomvang. Akkoord dat mijn buik iets meer gewelfd is dan van een 18--jarige schone maar volgens Geert “kan ik er nog mee door” ... bij de 65-plussers dan toch.
Morgen ga ik een babbel doen met de campingeigenaar want ik heb weeral een goed idee: zoals er twee zwembaden zijn zouden er ook twee campings moeten zijn, een voor hondeneigenaars en een voor mensen die geen behoefte hebben aan eender welke soort van het hondenras. Op een van de vorige campings in Italië was zelfs een wasplaats voor honden voorzien. Ik heb even een idee waar Gaia niet mee zal kunnen lachen, maar ik moet plots denken aan die Nederlanders die hun poedel vastgebonden hadden aan de trekhaak van hun auto. Nou, laat die eraan hangen en rij ermee door een carwash maar dan moet ge wel de optie “velgen wassen” laten vallen anders heeft het beestje geen poten meer. Niet dat ik geen dierenvriend ben want anders had ik geen tienduizenden vrienden, laten het dan bijen zijn, maar mijn overpeinzingen hebben alles te maken met het poedelke van de mensen die naast ons kamperen. Zijn pootjes zijn amper 10 cm hoog en als ze daarmee door de carwash zouden rijden dan vinden ze alleen nog de leiband terug.