geschreven op 12/06/2009
Tis mislukt. Ik had nog zo gehoopt mijn Lijn-carrière in schoonheid te eindigen, het mag niet zijn! Ik heb vandaag 12 juni van De Lijn een klacht gekregen onder de codificatie 9.1.7. service chauffeurs: conflicten met andere weggebruikers. En daar zijt ge toch effen niet goed van. Niet op je effen dus. Ik heb op 30/04/09, om 13u35 een gevaarlijk maneuver uitgevoerd. Sorry, een zeer gevaarlijk maneuver, juist is juist en dus voel ik mij verplicht de klacht letterlijk te citeren:
tatati en tatata en eerst wat informatie over plaats en tijd en busnummer, en nu “de chauffeur heeft een zeer gevaarlijk manoeuver uitgevoerd op Woluwedal. Mijnheer kwam aangereden met zijn wagen, hij moest bruusk stoppen omdat de bus plots drie rijvakken overstak. Mijnheer heeft getoeterd waarop de chauffeur met zijn hand een schunnig gebaar maakte”. Einde citaat.
Nu verwacht De Lijn, explotatie Leuven, van mij een antwoord. Lieve mensen, ik herinner me van geen kanten welk gebaar ik op 30/04 om 13u35 gemaakt heb. Dat is tenslotte al enkele weken geleden en mijn kort geheugen is al niet veel beter dan mijn lang geheugen, zodoende! Wat ik wel weet is dat ik de gewoonte heb om mijn duim op te steken naar “storende” weggebruikers, in de stijl van:” goe bezig menneke, doe dat nog maar een paar keer!”. Maar dat is bijlange niet schunnig, dat is eerder opvoedkundig verantwoord. Zou het kunnen dat ik in een plotse ondoordachte opwelling mijn middenvinger opgestoken heb? Of, o gruwel, mijn bloot gat door het raam heb laten zien? Dat laatste geloof ik nooit want ik ben zeer zuinig met het in het openbaar laten zien van blote onderdelen. En ik had plots drie rijvakken overgestoken? Had die meneer gezegd 1 of 2 rijvakken, dan zou dat eventueel, in het beste geval, nog gekund hebben, maar drie??? Mag ik mijn gedacht eens zeggen? Die meneer lijdt aan een Lijnbus-fobie, behoort tot het soort weggebruikers dat niet verdraagt dat een bus voorrang neemt als hij zijn halte verlaat. Klacht verworpen, zou ik zeggen. Maar stelt dat de Lijn, in al haar wijsheid, besluit om de klacht toch te aanvaarden, dan verkies ik een gevangenisstraf boven een geldboete!
Ik heb alles geprobeerd wat jliule zeggen maar bij mij werkt het niet!:SAls ik tomtom installeer op me telefoongeheugen of massageheugen zie ik de installatiebestanden niet staan (ook niet in de map install). Ik krijg alleen maar een draaiend wereldbolletje en ik heb de kaarten op me telefoongeheugen en massageheugen gezet maar niks werkt..Weet iemand de oplossing? Ik zie ook helemaal geen map van tomtom of iets wat ermee temaken heeft in me telefoon..Mvg RemyNokia N95 8GB
geschreven door Jhon op dinsdag 06 november 2012
Hoi.Ik heb een nokia N95 8GB en wil daar ook tomtom 6 op zetetn. maar bij gaf hij konstand aan met installeren (Deze telefoon ondersteund dit niet) of zo iets.hoe kan ik het installeren zonder dat mijn telefoon protesteerd?en heeft iemand deze tomtom 6 toevallig nog anders moet ik hem helemaal opnieuw downloaden?gr, Peet
geschreven door Ojitos op donderdag 08 november 2012
Beste Yuri,Wat een ontluisterend kkjjie in de psyche van de gemiddelde “echte” biomedische wetenschapper bied je ons! Afgrijzen, wrevel, tjonge. Gelukkig is de conclusie van je stuk, dat het waarschijnlijk allemaal op afgunst berust. Er zijn alleen een aantal dingen die je toch nog niet hebt begrepen. Misschien moeten jullie toch eens wat vaker uit het lab naar buiten komen. Je suggereert dat de wetenschap die artsen bedrijven eigenlijk geen echte wetenschap is maar een soort tweederangs wetenschap en dat daarvoor andere normen gehanteerd zouden worden. Ik denk echter als we het bijvoorbeeld over een promotie hebben, een promotiecommissie vooral kijkt wat voor intellectuele arbeid er aan een proefschrift ten gronde ligt. Er staat niet voor niets Ph in PhD. Een dat een arts er dan soms maar 2,5 jaar over doet en een bioloog of chemicus 4 of 5 jaar, tsja….Misschien wat minder vaak koffiedrinken en lang lunchen? Verder denk ik zeker niet dat wetenschap alleen iets is wat een arts moet doen om zijn interesse te tonen en te mogen werken in een academisch ziekenhuis. Veel wetenschap wordt bedreven in perifere ziekenhuizen, vaak met beperkte middelen en naast een volledige klinische praktijk. En niet omdat het moet of verwacht wordt, maar omdat het LEUK is en een welkome intellectuele uitdaging naast het toch vooral praktische (maar ook prachtige) artsenvak. We zijn dus kortom allemaal met dezelfde wetenschap bezig.Verder nodig ik je van harte uit om eens stage te komen lopen in de kliniek, kunnen wij ook eens lachen als jij voor de eerste keer naar iemands longen luistert of een ECG beoordeeld.NielsChirurg in opleiding en promovendus
geschreven door Sousou op dinsdag 06 november 2012