L' YSERTTOUT.

Een dag in Le Cassan.

geschreven op 22/01/2010

Ik heb een redelijk zware houtblok op mijn kleine teen laten vallen. Die ziet nu een beetje blauw en dat komt me goed uit: nu kan ik ongegeneerd TV kijken en zien wat ons Belgische tennismadammen doen in de Australian Open en eindelijk nog eens aan de blog werken.

02/5464244, 02/5292862, 02/5018532, 016/314764, 02/5293002, 0033/155678849, 016/314705, 016/314709 en 016/314765.
Noteer die nummers en hou ze zorgvuldig bij. Niet dat iedereen die telefoonnummers moet van buiten leren, maar als je je pensioenleeftijd nadert, dan kunnen die van pas komen. Ikzelf ken ze al van buiten, na meer dan zes maanden rondbellen om aan je pensioencenten te geraken is dat zelfs voor een vroegtijdig dementerende ex-bus-lijn-chauffeur geen probleem. Er is daar een numer bij, het begint met 02 en dat kan ik aanraden. Je krijgt een West-Vlaming aan de andere kant van de lijn. Eerst krijg je het gevoel dat je hem wakker gebeld hebt, pas na een paar minuten begint hij te beseffen dat je belt i.v.m. je pensioen. Mijn pensioenaanvraag is ingediend op 9 januari 2009. We zijn meer dan een jaar verder en vorige week kreeg ik het heuglijke nieuws dat mijn dossier nu bovenop de stapel ligt, dat ik binnenkort centen krijg.
Al bij al mag ik niet klagen: terwijl ze daar in Brussel zich de sloefen van het lijf werken om mijn pensioen in orde te krijgen geniet ik hier in Le Cassan van het Godzalige dagelijkse bestaan.
Dat begint al met de dag des Heren niet te vroeg te begroeten, zo rond halfnegen is een goed startmoment. En dan? Niks moet, alles kan. Zoals gisteren, eerst een paar uur verder gewerkt aan het vergroten van de doorgang tussen de twee ex-zolders. Dat was een opening van 40 op 130 en dat moet ongeveer 65 op 175 cm worden. Die muur heeft een dragende functie en is zoals alle muren hier zo’n 70 cm dik bestaande uit op elkaar gestapelde stenen met tussenin opgedroogde modder. Ondanks het feit dat dit veel stof geeft houdt dat Geert niet tegen om onverdroten verder te face-boeken. Het was wel efkes spannend, er zat daar een kanjer tussen en die voorzichtig loswrikken en op de grond laten zakken, dat ging nog net, maar ook elegant de ladder afdalen met zo’n rotsblok in mijn armen? ‘ t Zal niet voor vandaag zijn en ook niet voor morgen. Mijn sterke vriend Karel heeft een doktersbriefje en is een tijdje werkonbekwaam. Hij heeft tevergeefs geprobeerd om een tractorbatterij met één arm op te heffen en nu mag hij zijn rechterarm niet gebruiken wegens een scheurtje in een schouderpees. Dat moeten ze vooral aan Karel zeggen! Om Superkarel niet op verkeerde ideeën te brengen is die arm voor minstens 3 weken geïmmobiliseerd, middels wat verbanden en zo. Goed gezind dat ie is!
Misschien laat ik die steen gewoon daar liggen, als aandenken of zoiets.
Terug naar het verslag van de dag van gisteren. In de late voormiddag nog wat lui in de zetel gelegen en tennis gekeken en rond de middag tijd genomen voor een klein aperitiefke onder de vorm van een glas witte wijn. Om voor wat afwisseling te zorgen heb ik de middagrust laten vallen en heb ik Roger geholpen met het uitmesten van een stal. Zwaar werk en dus een goeie training ter bevordering van het elegant ladder afdalen met een zware steen onder de armen.
De zon scheen en mijn kettingzaag stond op scherp, het betere moment om in de vooravond de brandhoutvoorraad wat aan te vullen. Daartoe dienen de oude eiken draagbalken die ik met de kettingzaag afkort per 50 cm en daarna met een paar rake slagen klief tot bruikbaar brandhout. Ik weet niet wat zo’n blok van 40x40x50 cm weegt, maar als dat op uw klein teentje terechtkomt, dan voelt dat vrij pijnlijk aan. Gedaan dus het buitenwerk en overgeschakeld naar de volgende aktiviteit: aperitieven en scrabbelen met Geert, gevolgd door het altijd lekkere eten ten huize l’Yserttout. En dan? Onderuit hangen in de zetel en kijken naar het nieuws, Terzake, De slimste mens en Phara. 
Geert gaat gewoonlijk bedwaarts na De slimste mens, ik mag graag nog wat naar Phara kijken en nagenieten van een typische en leuke pensioendag. Ah, het leven in Le Cassan is best draaglijk en zeker heel wat minder vermoeiend en stresserend dan werken bij de Rijksdienst voor pensioenen, bureau 17, derde verdiep, Zuidertoren, 1060 Brussel.