L' YSERTTOUT.

Driepoot.

geschreven op 17/06/2012

Het 2 weken oude kalf lag te slapen in de wei van de buur. Aangezien een 2 weken oud kalf nog klein is was het onder de elektrische afspanning gewandeld naar het hoge gras van de buurman. En omdat het hooiseizoen is en er droog weer voorspeld werd besloot de buur om te maaien. Met de tractor en zo’n maaimachine, iets met scherpe messen aan die ronddraaien. De rest van het verhaal is niet voor gevoelige zielen, dus ga ik het sterk inkorten. Het kalfje heeft nu nog drie pootjes.
Voor ik het vergeet, als ge komt in het hooiseizoen, ga dan niet liggen rollebollen of flikflooien met je lief of vriend of vriendin in het hooi, we zijn niet verzekerd voor ontbrekende ledematen, het is maar dat ge het weet. Trouwens, wie dringend behoefte heeft om ge-weet-wel-wat te doen tijdens de vakantie mag gratis gebruikl maken van een hooizolder. Maar zijt voorzichtig als ge ge-weet-wel-wat doet of anders, veel chanche.
De voorpoot amputeren ging vrij vlot. Twee schragen en een paar planken, een hooivork om een baxter aan op te hangen en de assistentie van opabus. A la guerre comme à la guerre. Meer problematisch was de rechterachterpoot, de hiel of hoef was ook lelijk toegetakeld en daar keek de veearts eerder bedenkelijk naar. Die ook amputeren was geen optie, een kalf op twee poten is geen zicht en dus werd die zo goed mogelijk terug samengesteld en degelijk ingepakt.
Ondertussen zijn we een tiental dagen verder, Roger is met driepoot naar de dierenkliniek in Rieupeyroux gereden en de veearts is tevreden met het herstel. Mooi zo.

De buitenkeuken mag een succes genoemd worden. Er zijn een paar kasten in gemaakt (door opabus, wie anders) en ons Geert kan er voldoende gerief in opbergen om niet altijd op en af te moeten lopen. Er staat ook een frigo en dat bespaart mij dan weer het op en af lopen om drank aan te vullen. Trouwens, ik heb daar geen tijd voor want ik moet me concentreren op het bakken van de perfecte pizza. Het mag in alle bescheidenheid gezegd worden, opabus krijgt alleen nog positieve commentaar en hoe meer er gedronken wordt hoe positiever die commentaar. Zelfs Ireen, die alleen pizza’s kent “à la façon de Genk” en dientengevolge zeer kritisch stond tegenover een pizza-oven annex buitenkeuken in de Aveyron was lovend en ik ga haar opnieuw citeren:” Willy, dich beks de beste pizza’s en hiel Limburg en wijd do baute! Zoe e fijn kèrske, genoeg kies en dei kraudereie out den Aveyron, ze moge d’r zijn! Ich ven nog altijd dat dèn oeve hei totoal missteet, do zijn en Genk al pizzeria’s genoeg, mè allez, do konne vè bij ne pastis of twie nog e béémpke iever opzette!” Resultaat is dat ze vanavond aan haar tweede pizza-avond toe is! Haar zus Mia is hier ook, de zusjes Houben zijn voor een vijftal dagen afgekomen met Ryanair via Rodez. In de voormiddag vertrekken thuis en om 13u15 een eerste aperitief op een terrasje in Baraqueville! Nu hebben ze natuurlijk heel veel spijt dat ze slechts vijf dagen blijven want schoon dat het hier is en lekker dat Geert kan koken en de rust die hier heerst kennen ze zelfs in Limburg niet. Komt daar nog bij dat ze om de twee dagen weeral pizza mogen eten, het kan niet op. Ook het aperitieven kan niet op, maar dat terzijde.
Overmorgen komt Pieter hier aan, die is met de fiets onderweg naar Le Cassan, iedere dag een slordige 150 km en het is warm, tot 34° celcius. Goed zot. Natuurlijk, om zaterdag te genieten van de perfecte opabuspizza doet een mens al eens een extra inspanning.