L' YSERTTOUT.

Alles over de restauratiewerken aan ons boerderijtje "l' YSERTTOUT" gelegen in Le Cassan, 12440 Lescure Jaoul (Aveyron), en af en toe een cursiefje.

Cusco.

geschreven op 8/10/2013

Het is een twijfelgeval, is Arequipa nu de aangenaamste stad van Peru of wordt het Cusco? Wat geen twijfelgeval meer is, we hebben genoeg van de bussen. Zelfs met een luxebus is 11uur een hele tijd. Tussen Puno en Cusco passeerden we het mooiste landschap van onze reis en op de bus viel ook wat te beleven maar genoeg is genoeg! Indachtig Geert haar turista nemen we geen risico’s meer op culinair vlak, anders hadden we op de bus lamsribbetjes met gebakken patatjes gegeten. Er stapten rond de middag twee vrouwen op de bus, een oudere dame (de moeder?) met een grote zak op haar rug en een jonge dame (de dochter?). Waar het koffiemachien in de bus staat werd de zak opengeknoopt, de moeder stroopte haar mouwen op en haalde een redelijk groot slagersmes boven. Omdat we niks wilden missen veranderden Geert en ik onze zetel van slaapstand naar uitkijkstand en eerlijk waar, uit die stoffen zak kwam een geur die ons deed watertanden. De dochter nam de bestellingen op, eerst van de locals, dan van een paar aarzelende toeristen en tenslotte van bijna de hele bus. Tussen haakjes, die bus was een dertienmeter geval met een beneden - en bovenverdieping, er zat dus best wat volk op. De hongerigen werden gespijsd middels een plastiekzak waarin zich bevonden 3 aardappelen in de pel en een stuk van het lam. En pas op, alles werd warm opgediend. Er werd met de vingers gegeten, geen probleem, nadat iedereen een voldane boer had gelaten deed de dochter terug haar ronde. Elk kreeg twee velletjes van een rol WC-papier! Geert had respect voor de twee dames. Je moet het maar doen: de juiste tijd van doorkomst van de bus inschatten en een menu bereiden voor pakweg 50 man! De volgende keer laat ik me ook bedienen, Geert mag alleen de zak chips, de banaan en de appel opeten.
We logeren in Hostal Royal Frankenstein en laat het ons zacht uitdrukken, het is een bijzondere accommodatie! De eigenaar is een Duitser die perfect Engels spreekt en zeer, zeer behulpzaam is. De inrichting heeft iets van een doolhof, we wilden een “room with a view” en die zijn er alleen op de tweede verdieping. Je verwacht een trap naar eerste verdiep en zo verder, hier niet. Via een draaitrap in smeedwerk bereik je de eerste verdieping waar je terecht komt in een ruimte met veel planten, een aquarium met drie piranha’s en twee zetels. Een tweede trap met zeven treden leidt naar een buitenruimte met zicht op Cusco. Via een derde trap, ook zeven treden en ook in metaal maar minder kunstig smeedwerk ga je weer naar binnen om je kamer te vinden. De kamer is redelijk basic maar we hebben het nodige. Alleen de douchekop vertrouw ik niet. Het water wordt met een elektrische weerstand in de douchekop verwarmd en ik heb altijd geleerd dat elektriciteit en water niet samengaan en dat je best isolerende handschoenen en- of schoenen draagt. ik zie me al staan met mijn botten aan in de douche. Er hangt ook een nota dat je best niet langer onder de douche staat dan 15 min. omdat dan de zekering springt! Ik ga me een paar dagen aan de lavabo wassen, maar daar is alleen koud water. Ik ga me een paar dagen niet wassen. We maken hier meer mee dan de verwende toerist in zijn vijfsterrenhotel en dat voor 18 euro per nacht, dan ga je toch niet klagen zeker?
Wat die cultuurbarbaar betreft: de kathedraal, de jezuïetenkerk, het incamuseum en een weeflokaal annex museum ter bevordering van de oorspronkelijke inca-weefkunst, allemaal vandaag bezocht! Het was goed om eerst de kerken te bezoeken en omver te vallen van de ongelooflijke pracht en praal, allemaal goud en zilver, nog nooit gezien. Daarna zijn we naar het Inca-museum gegaan. Zeer confronterend om te zien vanwaar al dat goud en zilver vandaan kwam.  De Spanjaarden, met steun en aanmoediging van de kerk, hebben grondig werk geleverd om de totale Incacultuur uit te roeien en alles te stelen of te vernielen wat waarde had. Er stonden een paar beelden met alleen maar de romp en daarboven de laconieke opmerking: het hoofd bevindt zich in Spanje.
Toen we wat verpoosden op de trappen van de kathedraal werd een belangrijke heilige verhuisd van de een kerk naar een andere kerk. Enfin, dat dachten we, blijkt dat er een of andere oorlog herdacht werd die waarschijnlijk dank zij die heilige gewonnen werd. Die heilige, uitgedost in zijn zondagse kleren werd gedragen door 10 man die een tiental passen vooruit deden en dan 4 achteruit, een soort processie van Echternach. Achter het beeld liepen 4 mannen met een tafel en af en toe werd de heilige op die tafel gezet en konden de dragers efkens uitrusten. Die tafeldragers zetten geen 4 passen achteruit en dat gaf problemen, zoals in druk verkeer, het is genoeg dat er een paar auto’s vertragen en je hebt een file. Omdat er maar geen einde kwam aan de stoet volgers, de ene groep al kleurrijker dan de andere en allemaal dansend op maat van de begeleidende fanfares, de een al valser spelend dan de andere, zijn Geert en ik verder gewandeld. Misschien hebben we een volle aflaat laten liggen, we zullen het nooit weten, maar in Cusco is zoveel moois te zien zodat we ons zeker in het hiernamaals zullen kunnen verantwoorden.