geschreven op 6/10/2013
Vrijdag, 4 oktober, we zijn om 17 u van de bus gestapt in Copacabana en het was precies een beetje thuiskomen. Ons hotel was gereserveerd, Hostal Cupula, waar we hoopten een kamer te krijgen met zicht op het meer. Omdat het hotel wat op de hoogte ligt, al was het maar twee straten klimmen van de bushalte, en omdat ons bagage ondertussen aangegroeid is tot vijf stuks stonden we redelijk uitgeput aan de receptie van Hostal Cupula. Geen Maes terug te vinden, geen De Smet op de reservatielijst, er was duidelijk iets misgelopen en alle kamers waren volzet. De baas is erbij gekomen, heeft het probleem begripvol en van alle kanten bekeken en deed tenslotte een voorstel: of we akkoord waren een “suite” te nemen? Opleg betalen hoefde niet, we kregen de suite aan de prijs van een gewone kamer (26 €). We zijn geen moeilijke mensen, een beetje extra luxe kan nooit geen kwaad, dus waren we akkoord.
Bon, geniet even mee. Geert heeft zopas de open haard aangestoken, we hebben een groot raam met zicht op het meer, er is een keuken voor als Geert onbedwingbare kookneigingen heeft, een badkamer met inloopdouche (jawel Veerle), we hebben een voortuintje met hangmatten en eindelijk een donsdeken in plaats van de zware dekens in vorige hotels. Enig nadeel, Wifi trekt op niks maar dat zijn we ondertussen al gewoon. Ik zou kunnen verder werken naast de receptie maar dan moet ik trappen doen want ons suite is een apart gebouwtje dat hoger ligt dan het hotel zelf.
Ik zit eigenlijk meer buiten te kijken naar een prachtige zonsondergang boven het meer dan naar het computerscherm, zo gaat het helemaal niet vooruit. Gisteren, dus zaterdag zijn we eerst naar de autowijding gaan kijken tegenover de kathedraal. We dachten dat ze op de met veel bloemen en nog meer kitch versierde auto’s een kruis met een kwispel en wijwater zouden maken. Vergeet het! Motorkap open, kofferdeksel open, alle deuren open, zowel de buitenkant als de binnenkant, zelfs de motor en de wielen werden overvloedig besproeid. Ze konden er evengoed mee door een car-wash met gewijd water rijden. En toeval of niet, op gans ons reis hebben we nog maar 1 accident gezien. Zou het dan toch helpen?
De namiddag hebben we geluierd, deels in de suite, deels aan het strand van Copacabana. Stelt u daarbij absoluut niet het strand van Knokke of Oostende voor. Er is geen zand, eerder aarde met nog wat plassen omdat het vorige nacht geregend heeft. Af en toe passeert er een auto of een bus voor uw neus en het zijn niet dezelfde mensen als in Knokke die hier rondflaneren, een paar suitebewoners daar gelaten. Jammer van het vuil dat zowel in Peru als in Bolivie overal rondslingerd. Langs de wegen (autostrades zijn er niet) is het soms een lange vuilnisbelt.
Vandaag hebben we de boot naar “ het eiland van de zon” genomen. Op aanraden van de hotelbaas alleen een ticket voor de eerste boot ‘s morgens en de laatste ‘s avonds. Geen all-in formule. Onze sympathieke hotelbaas had ons zelfs een schets meegegeven met zijn favoriete plaats op het eiland.
Vervolg is voor later, we gaan souperen en na 20 uur is er geen internet meer. Komt daar bij dat we morgen 11 uur op de bus zitten richting Cusco dus wanneer het vervolg komt weet ik niet.