geschreven op 8/07/2017
Bwah, zo vreselijk is dat nu ook weer niet. ‘s Morgens flink wat drinken, in de namiddag onder verdoving een onderzoek en rond 18u terug naar huis. Ok, het is nu ook niet direct te vergelijken met een pretpark-dag in Walibi want vier liter drinken van een vies sopje met een lichte zeepsmaak is redelijk wat van het goede teveel maar het geeft wel een spetterend resultaat. Tijdens de ingreep kon ik meevolgen op het scherm en het was verrassend te zien hoe proper mijn darmen er na 70 jaar nog uitzien. Ik heb wel niet de volledige weergave van het onderzoek kunnen volgen want halverwege ben ik blijkbaar in slaap of is het verdoving gevallen. En waarom ik zonodig een colosaal, sorry, een coloscopie moest ondergaan? Omdat ze tijdens een vorig kliniekverblijf micro bloeddeeltjes in mijn stoelgang hadden ontdekt.
Sè, daar ga ik nu eens mijn gedacht over zeggen! Awel, als ge na enkele dagen overleven op een karig darmsparend menu, eigenlijk waardeloze troep, een staal moet afleveren, dan kan dat lelijk tegenvallen. Zit ge u daar een kwartier onnozel te persen om een drol te produceren en dan zijn ze verwonderd dat ze micro restjes bloed ontdekken! Ik zag de bui al hangen en iets zei me: dat loopt hier slecht af.
Al bij al is de coloscopese dag nog redelijk meegevallen. Ik deelde de kamer met een sympatieke 83 jarige man, woonachtig in de Oude God in Mortsel. Hij was een beetje zenuwachtig, was er niet helemaal gerust in en tot overmaat van ramp kon de brave man niet bellen met zijn senioren-gsm want hij wist zijn pincode niet meer. Of ik met zijn adres in te tikken op mijn gsm (smartphone!) zijn pincode kon vinden? Het lukte hem ook niet om zijn kastje met de geheime code open- en of dicht te krijgen. We hebben zijn waardevolle spullen (horloge, portefeuille, ...) dan maar in mijn kastje opgesloten en de code gedeeld (1234). En hoe het kwam dat ik er zo rustig bij bleef? Ik was gewoon een bijenboek aan het lezen en dronk ondertussen beker na beker na beker na beker na beker… terwijl hij zenuwachtig rondliep, een babbelke deed, efkes op de gang ging kijken, nog eens een pincode probeerde, althans in het begin want na de tweede liter blijft ge best in de buurt van het toilet zitten. Voor alle duidelijkheid, de kamer was op het gebeuren voorzien met elk een apart toilet.
Woensdag nog eens naar de kliniek voor de galblaas en hopelijk kunnen we zondag terugrijden naar La Douce France en laten ze ons voor een tijd gerust.