geschreven op 24/09/2013
Ik had twee artikels geschreven, netjes in reisvolgorde en zonder dt-fouten. Vandaag, woensdag 24/9 hebben we terug internet en wil ik die reisverslagen wereldkundig maken. Alles kwijt, niks terug te vinden, mijn literair oeuvre foetsie en dus ben ik lastig. Ik koop nooit een iPad, mini of niet ( sorry Bart).
Soit, ik herbegin maar vergeet de chronologische volgorde en neem er de dt- fouten maar bij.
We zitten terug in Arequipa en zijn juist terug van onze beste maaltijd in Peru. Na een Pisco-sour en een kleurrijk en fris voorgerecht kreeg Geert lam van Altiplano geflambeerd met cognac en ik een trio van vis geflambeerd met Pisco. Als dessert ijs met fruit met een scheutje grand-marnier en om af te sluiten een expresso. Met een perfecte bediening kostte ons dat 22 euro per persoon. Dit restaurant, de Zig-Zag, staat trouwens als nr. 1 gekwoteerd in Arequipa.
Tussendoor een detail: we hebben voor het thuisfront postkaarten met bijhorende postzegel gekocht, was duurder dan ons etentje! En nog een detail, enfin, geen detail, voor ons reis vroeg ik me af wat we al die lange avonden op hotel zouden doen? Awel het is heel simpel, boenk in slaap vallen! De jetlag, de hoogte, het vele voetenwerk, het lekkere eten, het eist zijn tol. Vandaar dat we ons reisplannen enigszins aangepast hebben: in plaats van een korte tussenstop in Copacabana aan het Titicacameer op weg naar La Paz gaan we er een paar dagen vakantie nemen.
Denkt nu niet dat we speciaal naar Peru gekomen zijn voor het lekkere eten, maar tussen de culturele activiteiten door moet dat kunnen. Het resultaat is wel dat we nu in ons hotel bekomen van die culinaire belevenis en een begeleide wandeling (te voet!) door het minder bekende Arequipa uitstellen tot morgen.
Een absolute aanrader is hier het Santa Catalina Monastery, heel boeiend (http://www.santacatalina.org.pe). En er is nog veel meer, Arequipa is echt een aangenaam stadje (sorry, stad, 1.200.000 inwoners). Vandaag is het hier feest van de militairen, de plaza de Armas stond vol militairen in alle mogelijke gala-uniformen zo stijf als een plank te salueren bij het hijsen van de Peruaanse vlag. Toen er massaal meegezongen werd bij het spelen van het nationaal volkslied kreeg ik wel efkens rillingen.
De vorige paar dagen in de Colca Canyon waren top! We logeerden in een B&B in Yanque. Yanque is een dorp met twee geplaveide hoofdstraten en talloze aardewegjes, allemaal loodrecht op elkaar rond een centraal dorpsplein. De eerste avond lag Geert met hoofdpijn in bed (hoogteziek) zodat ik alleen op verkenning ging. Er moet serieus iets schelen aan mijn oriëntatievermogen want al die steegjes zien er net eender uit en daar ik niet zeker was van de naam van de B&B (Miskiwasi B&B) ben ik iets langer onderweg geweest dan voorzien.
De Mirador de Cruz del Condor was 50 km verder, te ver voor een collectivo dus werd het een lijnbus. Een uit de kluiten gewassen vehikel met een redelijk versleten vering. Morgen of vanavond schrijf ik verder, eerst zien hoe het is met Geert haar hoofdpijn.