Chambre d’hôte
geschreven op 5/03/2013
Er zijn mensen die vragen waar of hoe ze via internet onze chambre d’hôte kunnen vinden. En als men dat vraagt dan betekent het dat ze goesting hebben om naar L’Yserttout te komen, dus kan ik dat adres beter maar eens herhalen.
Vorig jaar stonden we op verschillende websites met onze kamers, dit jaar alleen nog op “www.pour-les-vacances.com”. Gewoon omdat de meeste aanvragen binnenkomen via deze website en we het dus onnodig vinden om nog andere abonnementen te betalen om onze logeermogelijkheid kenbaar te maken.
L’Yserttout is te vinden op: http://www.pour-les-vacances.com/site-10263/. Zet dat bij uw favorieten, dat bespaart mij in de toekomst een nieuw artikel ...
Ge kunt natuurlijk ook bellen of mailen, of zelfs een brief schrijven, die gegevens vindt ge op de contactpagina van de blog terug.
En terwijl ik toch bezig ben: ziehier een oproep tot toeristen die zich geroepen voelen om hun verblijf iet of wat nuttig te maken mits het verrichten van enige fysieke arbeid.
We hebben tegels gekocht om een terras te maken. Er zal wat uitgegraven moeten worden en genivelleerd en een chape is ook nuttig, allemaal niet moeilijk en vriend Karel van La Salvetat zal komen helpen ... ‘t is maar dat er 65 m2 moeten gelegd worden, wat extra hulp is altijd welkom.
Ook dakpannen hebben we gekocht, 400 tweedehandse pannen. Zou moeten voldoende zijn om het dak van de schuur (werkplaats) te herstellen. En ook daarvoor heb ik een specialist-daklegger die komt helpen, Jef en die is van Moorsele, dat ligt in België. 
Monique, ook van Moorsele want ze woont bij Jef, kan ondertussen haar tuintje “restaureren”. Zo’n drie maanden terug hebben een paar koeien zich van weg vergist en zijn via Monique haar tuintje teruggegaan naar de stal. Aangezien dat melkvee iets te lang Moniques bloemensierkunst bewonderd heeft is er heel wat restauratiewerk vandoen. 
Kurk, ook dat hebben we gekocht, 44 m2 voor in de slaapkamer boven en voor in de badkamer beneden. Ge zult het moeilijk kunnen geloven maar zelfs daarvoor hebben we een kurk-legger-specialist. Frans, uit Winksele, dat ligt ook in België. 
Grootse plannen die we graag uitgevoerd zouden zien nog voor de grote vakantie. Jammer, en dus helaas, opabus zal niet kunnen helpen en Geert ook niet. Om alle misverstanden te vermijden, mijn taak zal bestaan in het coördineren van de werken en Geert zal voor eten zorgen. Aangezien mijn hersenen ook gepensioneerd zijn vraagt zo’n coördinatie opperste concentratie en dus veel tijd, misschien, heel misschien kan ik ook nog voor drank zorgen. Ter informatie: als chauffeur van De Lijn hadden we recht op een klein flesje plat water bij temperaturen boven de dertig graden. Misschien, ook heel misschien doe ik er een scheut pastis bij en een of twee ijsklontjes, of als ik in een goede bui ben, drie of vier ijsklontjes. Wat Geert betreft valt dat mee, zij gaat immers voor jullie de culinaire toer op, veel lekkers bereiden met haar Thermomix en dat minstens drie keer per dag.
‘s Avonds zal het ook best gezellig worden, bij de warmte van de pizza-oven en onder het licht van de super-luster (zie een van de vorige schrijfsels) gaan Geert en opabus uitgebreid vertellen over hun reis naar Péru en jullie vermaken met een eindeloze reeks foto’s en misschien, weeral heel misschien, serveren we daar een glas “pisco sour” bij.
Iemand vroeg zich bezorgd af hoever het staat met onze reisvoorbereiding? Ge kent ons Geert toch? Alles is reeds tot in detail gepland, georganiseerd en zelfs half uitgevoerd! Het is bijna alsof we er al geweest zijn! 
Als ik goed op die foto kijk zie ik dat zelfs mijn onderbroeken al klaarliggen. Lijkt me wel wat weinig, onderbroeken bedoel ik. Het is niet omdat Geert die dingen (van het degelijke merk Sloggi) wast nog voor ik ze kan aandoen dat dat kleine hoopje ondergoed voldoende zal zijn voor vier weken reis. Een natte scheet is rap gelost en in Peru verblijven we soms op grote hoogte, tot 3900 meter. Ik hou mijn hart vast als ik bedenk wat ijle lucht kan doen met mijn interne luchtcirculatie! De 12 uren vliegtuig richting Lima zie ik nog wel zitten, het is op een nog veel grotere hoogte maar de vliegtuigen zijn “gepressuriseerd” en uit mijn lessen fysica herinner ik me nog dat als “druk gelijk is aan tegendruk er geen verlies van druk is”.
Ziet er iemand goeie en degelijke trekschoenen van bv. “A.S.Adventure” staan bij de bagage? Ik niet, ik zie me al trekkebenen door berg en dal daarginds in het verre Peru! Ik ben begot Sam Gooris niet met zijn belachelijke basketbalsloefkes. We mogen 26 kg bagage meenemen, handbagage niet inbegrepen, dus als iemand nog denkt aan onmisbare reisattributen, laat maar horen.