geschreven op 4/06/2014
Ik drink een blauwe Chimay uit een veel te klein glas, op een ongemakkelijke stoel en met belachelijke plastieken gordijnen voor het venster. Nee, we zitten niet in huisje weltevree, we ziten op een camping aan de rand van Bordeaux waar we genieten van een éénmalige “chalet” ervaring! Les Petits Bras komen hier optreden en daar zijn we graag bij.
De caravan staat thuis, in Le Cassan, en zal, vrezen we, daar nog lang blijven staan. Na vijf jaar probleemloos rondreizen met de caravan kregen we, door toevallige omstandigheden, van de verzekeringsmaatschappij te horen dat ons mobiel huisje eigenlijk niet verzekerd was, dat we voor een caravan boven de 750 kg een Franse grijze kaart (carte grise) moeten hebben met een aparte nummerplaat. Ondertusen hebben we wel al vijf jaar de verzekering betaald voor de caravan maar soit, een bank is nu eenmaal geen liefdadigheidsinstelling.
Braaf en welopgevoed als we zijn hebben we de nodige papieren ingevuld en opgestuurd naar de préfecture in Rodez, afdeling “carte grise”. Mooi zo, na enkele dagen kregen we antwoord: het gelijkvormigheidsattest was Belgisch en voldeed niet aan de Franse normen. Geen probleem, via de Franse invoerder van Fendt-caravans in Strasbourg en na het betalen van 230 euro kregen we een nieuw gelijkvormigheidsattest toegestuurd. De sfeer in huisje weltevree was terug optimaal, we moesten alleen nog effe dat attest opsturen naar de “DREAL” . De Dreal, beste mensen, is een dienst die nakijkt of alles dat ingevoerd wordt in Frankrijk en op twee of vier wielen staat, wel voldoet aan de wettelijke normen, kleine lettertjes inbegrepen! Nog geen drie dagen later een antwoord dat we toch eens moesten langsgaan bij “Veritas"i in Rodez om de gasleidingen te laten kontroleren, een gasontploffing is snel gebeurd en dat valt best te vermijden, boem!
Als het lezen begint tegen te steken dan moet ge de computer maar opzij leggen, ik heb daar alle begrip voor. Ikzelf doe verder, het moet me van het hart en mijn pint is nog niet leeg. Voordeel van zo’n te klein glas is dat die blauwe Chimay precies meer inhoud heeft.
Bon, in Rodez hebben ze de gasleidingen gecontroleerd, geen snuifje gas viel te bespeuren, alles dik in orde, dik dicht dus. Alleen zouden ze het appreciëren als we de ontspanner van de gasfles efkes wilden aanpassen aan de Franse normen en dat dan ook wilden laten zien.
Een ontspanner gekocht in een kampeerwinkel, een nieuwe afspraak gemaakt en terug naar Rodez gereden, 110 km op en af. De controleur, een beédigd gasspecialist was uitermate tevreden, opnieuw geen enkel gaslekje, caravanveiligheid ten top. Maar, enfin, niet dat het erg was, maar zouden we er een probleem mee hebben om de leiding tussen de fles en de ontspanner te vervangen? Had Geert me niet tegengehouden, dan had ik dat controleurke in de caravan opgesloten, de gasfles opengedraaid en BOEM ...!!! Ik vermoed dat het controleurke in kwestie onraad rook, gas in dit geval, want het volstond dat we een foto doormailden van de nieuwe verbinding en dan zou hij het attest opsturen, het was niet meer nodig om nog eens naar Rodez te rijden.
Pas op, nog altijd beste mensen, het verslag is maar halfweg en het wordt er alleen maar leuker op, althans voor de lezer.
Het attest van de “Veritas” hebben we doorgestuurd naar de “Dreal” die ons enkele dagen daarna opbelde dat zij de paperassen naar de Préfecture in Rodez gestuurd hadden, van een perfecte service gesproken. In huisje weltevree, voor de kenners ook L’Yserttout genoemd werd op twee oren geslapen en als we uitgeslapen waren zijn we met de caravan, illegaal weliswaar, naar Die gereden om er 14 dagen te koken voor “les Petits Bras”. Beetje vermoeiend, althans voor Geert, maar wel leuke tijden, maar dat is een ander verhaal, eerst de caravan-miserie afwerken.
Thuisgekomen lag er een brief klaar, van de ondertussen jullie welbekende Dreal: dat ze nog het gewicht van de caravan wilden weten en ook het orginele Belgische gelijkvormigheidsattest wilden hebben en of ik dat wilde opsturen waarna ze zo vriendelijk zouden zijn om voor ons een afspraak te maken bij de “controle technique” in Onet le Chateau om de remmen en de lichten en waarschijnlijk ook mijn stoelgang te controleren.
Dat wegen van de caravan, dat is geen probleem, bijna iedere gemeente heeft een “bascule publique” , je zet daar je caravan op, steekt drie euro in de automaat en er rolt een papiertje uit met het gewicht (1420 kg in ons geval). Alleen, als daar nu een caravan op staat of een remorque of twee Belgische trekpaarden, geen kat die dat kan kontroleren! Dat opsturen van het origineel Belgisch gelijkvormigheidsattest lag iets moeilijker want dat bevond zich ondertussen in de Préfecture van Rodez, zijnde de hoofdstad van de Aveyron, openingsuren van 8u30 tot 12u. De maandagmorgen gebeld naar de préfecture en gevraagd om verbonden te worden met de dienst van de “carte grise”. Dat gaat ge nu niet geloven, maar het is echt waar, die dienst neemt op maandag, dinsdag en woensdag de telefoon niet op! De overigens heel vriendelijke dame aan de telefoon stelde voor om zelf die papieren op te halen en of het ver rijden was? Maar nee, ik rij graag met de auto en ik ben gepensioneerd, dus tijd zat. Om 10u15 stond ik aan de balie van de dienst Carte Grise. Oeps, probleem, catastrophe, de papieren, de documenten, die eindeloze paperassenwinkel is weg, Het is klote, het is ongelooflijk klote maar ze zijn onvindbaar, foetsie! Verdwenen tussen de “Veritas”, de “Dreal” en de préfecture!
Zonder papieren geen grijze kaart, zonder grijze kaart geen verzekering, zonder verzekering geen caravanreizen. De blauwe Chimay is leeg, mijn gat doet zeer van die ongemakkelijke stoel en Geert zegt dat het bedtijd is.
Iemand geïnteresseerd in een caravan? Voor een prijsje? Kan dienen als kippenhok, of konijnenkot, maar dan moet je er wel gras in zaaien. En pas op, het is niet zomaar een caravan, het is een Fendt 510 met het correcte slangetje tussen de ontspanner en de gasfles.