L' YSERTTOUT.

In mijn gat gebeten!

geschreven op 29/03/2010

En ik ben serieus in mijn gat gebeten. Lees eerst de tekst mij bezorgd door Lieve Buerman, door haar uit de krant De Standaard van 29 maart geknipt en mij toegestuurd via een echte envelop met een echte postzegel en handgeschreven adres. Computerproblemen Lieve? Uw mailbox overbelast? Teveel met ons Geert geskypt? Toch bedankt dat je mij belangeloos en voor niets voorziet van het laatste De Lijn-nieuws. Goed, nu volgt het bewuste zij het licht ingekorte artikel. En laat ik er direct aan toevoegen, het is eerder een artikel voor insiders, voor busgebruikers met de nodige sympathie voor de chauffeur.

Bestuurder stopt met online dagboek uit angst voor ontslag
Een buschauffeur die een online dagboek bijhield over zijn ervaringen achter het stuur, is door de directie van De Lijn op het matje geroepen. De chauffeur besliste daarop om zijn weblog stop te zetten. “We vroegen hem alleen om loyaliteit”, zegt De Lijn.
“Vandaag heb ik weeral een rustige en mooie dienst mogen doen waarover zeker niet te klagen valt. [...] Beide ritten verliepen min of meer op tijd (een vertraging van minder dan vijf minuten is voor mij op tijd omdat een uurregeling nu eenmaal geen exacte wetenschap is). De eerste rit was wel drukker dan de tweede omdat er schoolkinderen op zaten, maar de rittijden waren goed te doen.”
Zo klonken tot voor kort de ervaringen van een Vlaams-Brabantse buschauffeur van De Lijn. Tot voor kort, want de blog in kwestie hield deze week op te bestaan. “De chauffeur is gestopt onder druk van zijn chefs”, vertelt een collega. “Het wordt blijkbaar weer gevaarlijk om vrijuit je mening te zeggen via blogs. Eind 2009 heeft de MIVB ook al een chauffeur gevraagd zijn blog te verwijderen, omdat hij er een filmpje had opgezet over hoe de klanten ons dagelijks afblaffen.”
De blogger in kwestie wil of durft niet te reageren op de tussenkomst van De Lijn. De vervoersmaatschappij zelf bevestigt dat de man op het matje werd geroepen. “We hebben hem niet gedwongen om te stoppen met bloggen, maar hebben hem geroepen met de vraag om alles duidelijk te kaderen”, zegt Karen Vandenplas van De Lijn Vlaams-Brabant. “We kunnen ermee leven dat de blog vermeldt dat een rit niet perfect is verlopen, maar we vragen toch een gepaste loyaliteit ten opzichte van de reizigers en van het bedrijf.”
Waarop de blogger besloot om zijn dagboek stop te zetten, tot grote ongerustheid van andere bloggende buschauffeurs. “Er gebeurt dikwijls iets waar ik graag over zou schrijven, maar ik durf alleen nog neutrale berichtjes te posten”, klinkt het bij verschillende chauffeurs met een weblog.
“Wij hebben hier zeker geen Big Brother zitten om die blogs op te volgen, maar we hebben wel een internetpolicy”, zegt De Lijn-woordvoerder Tom Van De Vreken. “Natuurlijk mag je een blog hebben, maar je mag niet bijten in de hand die je voedt.” “

Dat is pas niet serieus, waarom hebben ze opabus niet bij de baas geroepen? Mits betaling van de reiskosten? Dit is een hoogst discriminerende behandeling, sterker nog, een totale miskenning van mijn bestaan als blogger van het betere soort!  Als zij, De Lijn directie, zo kleinzerig zijn dat ze chauffeurs vragen hun blog zoniet stop te zetten, dan toch Lijnvriendelijker te maken, en als ik dan daarover dan een artikel lees in De Standaard, wel dan kan ik niet anders, dan moet ik daar op reageren, het is sterker dan mezelf.  Als Lijnblogger van het eerste uur vind ik dat ik meer eer en meer aandacht verdien. Mijn ultieme droom, mijn natte topervaring zou een fat.., een fat.., ik kan het bijna niet zeggen van de zenuwachtigheid, een FATWA van De Lijn zijn. Stel je voor, een publicatieverbod, vergelijkbaar met dat van Salmon Rushdie. Waar zou ik dan onderduiken? Ik ga het niet verklappen, maar Le Cassan maakt een goeie kans. Zou de “internetpolicy” tot in Le Cassan geraken? l’Yserttout kunnen lokaliseren als onderduikadres?
Het is niet omdat ik nu in Frankrijk woon dat ze mij niet moeten ter verantwoording roepen, zoals die andere bloggende Lijnchauffeurs. Ik wil ook graag op het matje geroepen worden, alhoewel een rode loper me meer gepast lijkt dan een simpel matje, 5604 keer is mijn blog ondertussen gelezen, maak er dus maar een extra lange loper van.
Tom Van De Vreken, de Lijn-woordvoerder, is een man naar mijn hart. Het is de man van ““Wij houden de vinger op de pols en volgen de situatie op de voet!”, en ik heb die meneer ooit nog geciteerd in een van mijn vele De Lijn-artikels, zoals “De Rol”. Dit artikel dateert al van 5 februari 2008 maar ik wil er redelijk wat raskoeien uit de Aveyron, des blanches d’Aquitaine, op verwedden dat er nog niet zo heel veel veranderd is. En voor het geval de Lijn-directie zou twijfelen aan de echtheid van mijn vroeger schrijven: ik heb de laatste 3 jaar van mijn buscarrière vrij consequent het aantal opstappers van lijn 651 genoteerd. En tijdens de vele wachturen op Zaventem Luchthaven (Brussels Airport) ook de inzittende van aankomende of vertrekkende Lijnbussen geteld. Niet dat ik Big Brother wil spelen, maar die statistiekjes zijn nog altijd beschikbaar, voor wie geïnteresseerd is. Zou er al een De Lijn-bevelschrift aan het prikbord hangen bij de Staca? Dat blogartikels alleen nog mogen gepubliceerd worden na censuur van De Lijn directie? Op straffe van een fatwa? Ik zou nog willen reageren op dat bijten van de hand die je voedt, maar seffens is het “Mijn restaurant” op VTM en daar maken ze smakelijker en ongecensureerd voedsel.