L' YSERTTOUT.

Patchwork.

geschreven op 9/11/2009

Sommige mensen denken dat die keuken nieuw is, in Frankrijk gekocht en door een Franse installateur geplaatst. Ts, ts, ts ... die keuken is meeverhuisd uit België en door ondergetekende en zijn assistenten geplaatst. Aan de mysterieuse warmwateromweg is dus geen enkele Fransman schuldig. Just is just. Het gedeelte dat tegen de muur staat was de bestaande keuken uit Leefdaal en het eiland met geïntegreerd afwastoestel en drie spoelbakken en 120 op 240 cm en allemaal in inox en schoon dat het is, is nieuw.

Wat er ook schoon is, maar niet nieuw, dat zijn ons vandaag opgehangen gordijnen. Mooi romantisch roze kleurtje. Bij gebrek aan passanten en dus ook geen binnenkijkers was dat niet erg nodig, maar ik vind dat een stofje voor het raam een zekere charme heeft en de avonden nog gezelliger maakt. Alleen jammer dat men die ramen te hoog gemaakt heeft, nu zal ik Geert toch nog carte blanche moeten geven om in Albi gordijnstof te kopen. Of Geert moet van haar nieuwe hobby een full-time bezigheid maken. Ze is namelijk aan het patchen, iedere maandagnamiddag naar de les, allemaal vierkantjes et en Français. Niks beter om te integreren dan te patchen zegt vriendin Marleen van La Salvetat. Ruw geschat denk ik dat er per gordijn zo’n paar duizend van die vierkantjes nodig zijn. .
Het was hier de laatste dagen rotweer. Wind, regen, mistig, koud, modderig, natte koeiestronten voor de deur, zelfs geen zon en pikkedonker ‘s nachts. Laat de modder, de koeien en dat pikkedonker eruit en je zou je zelfs terug in een herfstig Leefdaal wanen. Wie weet mag ik dan terug met een bus rondrijden en in dezelfde wind, regen en kou lijn 651 afdweilen. Terug naar de donkere sokken? Terug naar de epauletten en de Lijndas?  Terug naar het oogkontakt maken met Jan en alleman? Of bij gebrek aan Jan en alleman oogkontakt maken toevallige passanten?  Nee, dan glij ik nog liever uit over een natte koeiestront, ‘s nachts en in het pikkedonker.
Vandaag en gisteren hard gewerkt. Van die kleine appelen geperst om cider te maken (gisteren) en planken gezaagd om parket te leggen (vandaag). Samen met Roger en zijn vriend Michel hebben we zo’n 150 liter sap uit die appelen geperst. Die machine die op een reuze gehaktmolen lijkt diende om de appelen te vermalen, de andere foto’s hoeven geen uitleg. Stok- en stokoud zijn die machines maar ik kan iedereen verzekeren dat alles heel “bio” is, van de zuiverste pure natuur. Vandaag heb ik zo’n 10 m2 parketplanken gezaagd om onze prachtige kastanjevloer verder uit te breiden. Twee m2 zijn bruikbaar als parket, 8 m2 kunnen eventueel dienen als leggers in een of andere werkruimte.  Ik had het moeten weten, tenslotte is het niet de eerste kastanjeplank die onder mijn zaagmachine passeert. Maar iedereen, iedereen daag ik uit om op zicht het verschil te zien tussen kastanje- en populierhout, op voorwaarde dat die planken zo’n 50 à 60 jaar in een schuur gelegen hebben en zowat hetzelfde stofferig uitzicht hebben. Zoals iedere avond ging Roger zijn koeien binnenhalen, hij bekeek mijn zaagwerk en vroeg wat ik met die populierplanken van plan was? Tja, dan zie je het natuurlijk zelf wel: populier is bleker van kleur, zaagt gemakkelijker en weegt minder. Stom kiek! Roger probeerde me nog te troosten: dat het hem ook al overkomen was en dat bij zo’n oude planken het verschil niet direct te zien is. Bedankt vriend, maar hij zal het verschil wel gezien, gevoeld hebben na een paar planken en niet na de 32-ste plank. Stom kiek.