geschreven op 10/03/2017
Bijna niet te geloven, één week na de aanvraag kreeg ik mijn SIRET-nummer toegestuurd: 828 072 975 00018. Vanaf nu mag ik doen aan “l’élevage d’animaux semi-domestiqués” en daar zitten wel een paar verrassingen tussen. Zo mag ik nu struisvogels kweken, ook bisons, konijnen, rendieren, zijderupsens, hamsters, slakken en ook nog andere gezelschapsdieren (uitgezonderd vissen). De lijst is nog langer maar er staan tot mijn grote opluchting ook bijen bij. Ik heb nog niet beslist wat ik naast de imkerij ga doen: misschien die bisons kweken? Of slakken? Eerst toch eens overleggen met Geert.
En dat overleggen gaat binnenkort beter lukken want op 3 mei gaat men in Antwerpen het cochleair implant plaatsen en zal ik in de nabije toekomst beter kunnen overleggen, luisteren, de mensen terug verstaan. Zelfs al moet ik daarvoor minstens de maand mei, de belangrijkste imkermaand van het jaar in België blijven, ik kijk ernaar uit. De operatie gaat door in het St. Augustinus ziekenhuis in Antwerpen en ik heb dr. J. van Dinther (om geen namen te noemen) een potje honing beloofd, voor na de operatie. Hij heeft dat nog gedaan, opereren bedoel ik, ik heb er vertrouwen in.
Omdat ze daar in de kliniek nog veel te vertellen hadden ben ik efkes op en af naar Antwerpen gevlogen met Brussels Airlines en omdat de uitleg uitgebreid was en met veel geduld verteld werd krijgt ook audiologe L. De Coninck (om nog eens geen namen te noemen) een potje honing.
Ik ben woensdagavond geland in Zaventem, na eerst door Geert naar Gaillac gebracht te zijn, daar de trein naar Toulouse genomen en via metro en tram in Blagnac (Toulouse Airport) op tijd vertrokken. In Zaventem moest ik bijna drie kwartier wachten op de trein naar Leuven. Op zich niet zo erg, alhoewel, daar in het treinstation van de luchthaven kan dat tegenvallen. Ge scant uw ticket in en dan gaan er van die glazen klapdeurtjes open en ge kunt naar de sporen stappen, spoor 2 in mijn geval. Eigenlijk zag ik toen pas het uur van vertrek van de trein (21u21) en omdat er meer te beleven valt in de luchthaven dacht ik terug te gaan, bv. een beetje mensen kijken in de aankomsthall. Ja mijne man, vergeet het, die glazen deurtjes werken maar in één richting, ge kunt niet meer naar buiten. Op dit late uur, alhoewel, rond 21 uur, liep er daar ook geen personeel meer rond om raad te vragen. Bon, ik heb mijn onovertroffen Samsungtablet uitgehaald om wat te internetten maar dat gaat niet als er geen wifi is. En omdat een mens ook al eens moet plassen een toilet gezocht. Hebben ze dat wel vergeten zeker!? Nergens het bordje met een manneke en een vrouwke erop gevonden. Het was niet hoogdringend dus heb ik mij daar ook bij neergelegd. De trein was wel op tijd moet ik toegeven. Een vuil, vies en vol graffiti bekladderde locomotief trok een stel wagons voort die hun betere tijd gekend hebben en als ze eventueel van recente datum waren, dan waren ze in ieder geval al lang niet meer gekuist! Welkom in België! Ik nodig iedereen uit om bv. eens de trein te nemen van Gaillac naar Toulouse of van Toulouse naar Albi zoals vandaag: netjes, proper, wifi en comfortabele zetels met aparte leeslampjes en dat is geen toeval, al meerdere keren heeft de netheid van het openbaar vervoer mij en ook Geert verrast.
Omdat ik een goed gevoel had na mijn kliniek bezoek heb ik een uitzondering gemaakt en donderdagavond bij dochter Anne-Leen in Leuven een glas wijn gedronken, mijn eerste na 40 dagen. Maar ik voel me nog altijd goed, wat denkt ge, nog een paar uitzonderingen maken?