235, tweede en derde werk.
geschreven op 22/11/2007
We zijn 23 november en het getal 235, dat is het aantal keren dat de blog bekeken werd. Na zowat een maand op de blog-wereld is dat veel, ware het niet dat ikzelf ongetwijfeld een flink deel van dat aantal uitmaak. Maar mijn profiel werd 124 keer bekeken en dat is andere kloek, sorry, koek. Ik zie me dagelijks in de spiegel, dus mijn profiel ken ik, daarvoor moet ik geen blog hebben. Maar dat betekent wel dat een goeie 100 mensen geïnteresseerd zijn in Yserttout of in opabus, of in alletwee en daar verschiet ik van. Ik heb trouwens mijn profiel veranderd: ik sta nu naast boer Christian en we zijn geflankeerd door 2 Charolais-koeien. Wil ik de volgende keer de koeien in vooraanzicht laten zien en Christian en ik met ons bloot gat? Ondanks het feit dat dit het aantal bezoekers van mijn blog gigantisch de hoogte in zou jagen denk ik niet dat dit de nominatie verdient van het (de?) idee van het jaar.
Wat wel vreselijk ontgoochelend is: geen reacties, jawel, gewone mailtjes met positieve reacties, dat wel, maar op de blog zelf: niets, rien, de ballen, nada, noppes! Misschien pak ik het slecht aan, moet ik de mensen meer uit hun kot lokken. Awel, luistert: “de eerste die publiekelijk reageert krijgt een .” Wat dat wordt weet ik nog niet, dat moet nog met Geert besproken worden en dat is voor later want Geert is nu vorming gaan geven, in Schaffen, voor de CM, iets over dementie, denk ik.
Het leuke aan zo’n blog is dat je er altijd opnieuw kunt aan veranderen. Bijvoorbeeld een woord verbeteren, of een zin veranderen… word ik ‘s nachts wakker met een idee? Oeps, bed uit en computer aan. Een echte schrijver kan dat niet. Eens hun boek gedrukt zitten ze vast. Veronderstel dat pakweg Herman Brusselmans ‘s nachts wakker wordt met een geweldig probleem, dat hij nog iets wil veranderen: kan niet, alleen een volledig nieuw boek schrijven, dat kan wel. Daarom dat ze steeds nieuwe boeken moeten uitgeven. Gelukkig schrijft Herman Brusselmans goed en geeft ieder boek me een uiterst bevredigend leesgenoegen. Zal ik ooit Herman mogen zeggen?
Bon, genoeg gezeverd, er moet gewerkt worden: laten we er twee nieuwe werken tegenaan gooien.
Er is in Le Cassan parkeer- of kampeerruimte nodig en er moet hout gestapeld worden.
Voor het huis kan dat niet, daar is maar een klein koertje. Maar stel dat bv. F&L toekomen, wat ze trouwens mailsgewijze bevestigd hebben, dan moeten die toch hun auto kwijtraken, en als ze graag een eigen parkeerplaats hebben met een bordje ervoor, dan moet de groententuin of de wei aangepast worden. Tiens, van L&K heb ik nog geen reactie gehad, ze zijn nochtans geweldig goed in het stapelen van hout. Soit, geen probleem, ik ga alvast de nummerplaat van F&L vragen om hun bordje te maken.
Alles wat nodig kan zijn zal beschikbaar zijn: handzaag, tafelzaag, boomzaag, kettingzaag en met dank aan boer Roger, ah, qu’on s’aime bien: een tractor met een bak eraan, une pelle mècanique. 
Met die tractor rij ik zelf, ik ben tenslotte beroepschauffeur met lijnbuservaring en hout zagen laat ik liever aan anderen over, ik heb mijn 10 vingers nodig om artikels in te tikken. En ter attentie van B&H (dat zijn Bart en Hilke), die planken zitten vol nagels en die moet ge niet inkloppen, die moet ge uittrekken!
Als ge op de “route naar Yserttout” sterk inzoomt, dan kunt ge de boerderij van Roger zien staan. Niet die met dat rood dak, die is van Christian en het kleine gebouw juist op het kruispunt, dat is van ons, dat is Yserttout. Alhoewel, 19 m op 7 m, zo klein is dat nu ook weer niet, seffens vindt men het de moeite niet meer om te komen werken.
Nog een Lijntoemaatje.
De Lijn vraagt ons om eerst oogkontakt te maken, dan te begroeten en tenslotte het vervoerbewijs te controleren. Ik vind dat prima en ik sta daar achter. Soms vergis ik me nog eens in de juiste volgorde en als mijn werk begint om 4u30 en eindigt om 14u45, wel dan moet ik toegeven dat mijn oogkontakt het laatste werkuur eerder lodderig wordt.
Persoonlijk zou ik de opstapfase nog beter willen afwerken: oogkontakt maken, begroeten, vervoerbewijs bekijken en tenslotte handen schudden. Natuurlijk alleen als de reiziger een geldig ticket heeft, of een abonnement , of een 65 plusser is, of een controleur is, of ...
En een PS-ke: misschien, héél misschien zal Peter efkens, héél efkens met die tractor mogen rijden.
Opabus